The longest ride.

Vandaag alleen een verhaaltje, want foto’s hebben we nauwelijks gemaakt.

Maar eerst nog even over gisteren. Internet vloog eruit net toen René met de foto’s bezig was, dus er staat niet overal een toelichting bij. Is waarschijnlijk ook niet overal mogelijk, maar eentje misschien wel. Die waar je iemand een tand ziet vasthouden. Dat is geen slagtand van een olifant, maar een tand van een nijlpaard! 

OK, vandaag dan. Eigenlijk hadden we één doel: heelhuids de 550 km overbruggen tussen Bushbaby Lodge en Merry Pebbles Resort in Sabie. Eventueel aangevuld met een bezoek aan Sudwala caves, maar dat konden we al snel uit ons hoofd zetten. Attracties als deze sluiten in deze tijd al ergens tussen 15:30 en 16:30 uur, omdat er dan toch bijna niemand meer komt. De grotten lagen al gauw buiten bereik. 
Rijden dus..... We hebben vandaag meerdere bijna dood ervaringen doorstaan. Niet van ons, maar van onze mede-weggebruikers. Het is heel normaal om langs de snelweg mensen te zien lopen, maar nu kwamen we ze ook tegen midden tussen 2 rijbanen (in dezelfde richting.....). In uitzonderingsgevallen hebben snelwegen hier 2 rijbanen in 1 richting, soms zie je 3 rijbanen in totaal (2 om 1, wat dan om de ongeveer 2 km wisselt), maar meestal is er maar 1 rijbaan per richting, met een vluchtstrook van ongeveer 1,5-2 meter. Maar die vluchtstrook is soms half vergaan, en bestaat vaak helemaal niet. Nog steeds mag je dan 120 km per uur. Bij ons zou dat max. 80 zijn. Dan zijn er de vele bergen en heuvels, én een enorme hoeveelheid zware vrachtwagens. Als die bergop moeten rijden die hooguit 20 km per uur. Het is de Zuid-Afrikaanse bestuurder er alles aan gelegen om vóór zo’n vrachtwagen te komen (waarna hij even verderop achter de volgende zit). Hachelijke taferelen zijn het gevolg, vooral op de enkele rijbanen met brede vluchtstrook. Soms wordt een (vracht)auto ingehaald door een andere (vracht)auto, maar gaat dat voor de bestuurder daarachter niet snel genoeg, en haalt hij ze allebei tegelijk in (dan heeft hij zelfs de vluchtstrook aan de rechterkant nodig). Terwijl er soms nauwelijks zicht is op tegenliggers. 
Er staan ook vaak auto’s en lifters op die vluchtstrook, dus je kunt niet altijd die 1,5 meter naar links om doorgang te verlenen. De wegen zijn verder hobbelig, lopen schuin af, en zijn vaak meerdere keren, ondeugdelijk, gerepareerd. Of niet gerepareerd.....
Het is een wonder dat we nog geen ongelukken gezien hebben, maar dat is een kwestie van tijd. 
En dan rij je met een camper van 6,5 meter lang, 3 meter hoog en 2,2 meter breed, met een slappe vering (dat moet wel met die wegen hier, maar is dus erg windgevoelig), en ook nog eens vering in de voorstoelen. Tot een uur na het uitstappen waan je je nog op een veerboot in het Kanaal met windkracht 9..... ;-).
Maar goed, na 8 uur komen we aan op de plaats van bestemming. Zonder kleerscheuren, maar wel moe. Morgen een dagje natuurschoon. Stay tuned!