Hua-jammer-shan

29 juli 2019 - Xi'an, China

Ok, dat vereist uitleg. Laten we maar gewoon de dag beschrijven, dan valt het kwartje wel. Afgelopen nacht was wat onrustig. Blijkbaar hadden we toch niet al het water verdampt, want we moesten er beide twee keer uit. ;-) Voeg daarbij wat onweer, en dan slaap je toch niet lekker door. We lagen er gisteren wel om 10 uur in, dus dat scheelt iets.

Om 6 uur gaat de wekker. Als we naar buiten kijken zien we dat de straten nat zijn en dat het een beetje miezert. Niets om je druk over te maken, want het is alweer 23 graden, dus dat vocht is zo vertrokken. Denken we. Om 7 uur staat onze chauffeur voor het hotel. René is dan snel nog even voor een pitsstop naar de 10e gegaan, want nabij de ontbijtzaal zijn bij de heren alleen squat-toiletten, en daar heeft meneer geen zin in.

We gaan vandaag de hele dag wandelen op de berg Hua (Huashan, een van de 5 heilige Taoïstische bergen van China). Dat is in feite een berg met 5 toppen en die gaan we allemaal beklimmen. Is het plan tenminste. Tijdens de wandeling komen we op de plek waar je de “gevaarlijkste wandeling van de wereld” kan maken, de beruchte “plank road” aan de zijkant van een loodrechte wand, honderden meters boven de afgrond. Maar gelukkig hoef je dit pad niet te nemen om de volgende top te bereiken. 😉 Afgezien van de “plank road” zijn er nog verschillende andere passages die mensen met enig hoogtevrees (zoals René) nerveus kunnen maken… Op de berg zijn voldoende toiletten aanwezig en ook zijn er meerdere stalletjes waar je eten en drinken kan kopen (uiteraard tegen premium prijzen), dus van honger en dorst zullen we niet omkomen. 
Huashan is een populaire bestemming, ook voor de Chinezen. Het kan er dus heel erg druk zijn, met lange wachttijden bij de kabelbaan (heeft De Reisleider in Nederland gelezen). Erg vroeg kunnen we er echter niet zijn, want het is ongeveer 2 uur rijden. Naarmate we dichter bij het gebergte komen, wordt het weer slechter... Als we langs de bergen rijden op weg naar het afzetpunt regent het flink en zien we dat de bergen volledig in de mist zitten. Wij zitten in de auto nog te overleggen of we dit wel willen, als er een mannetje instapt die alle benodigde tickets al voor ons geregeld heeft, zodat we niet in de rij hoeven te staan. Behalve toegang tot het gebied moeten we betalen voor de shuttlebus en de kabelbaan. En omdat de tweede kabelbaan, vanaf West Peak, gesloten is (balen, want die hadden we gepland), moeten we dezelfde trip terug. Dus weer 2x tickets. Alles bij elkaar 90 euro. Niet gaan is dus eigenlijk geen optie meer, want die tickets moeten we toch betalen.

We besluiten dan in ieder geval maar naar boven te gaan en daar verder te zien. De shuttlebus brengt ons in 10 minuten naar de kabelbaan. De rij buiten het gebouw is niet zo heel lang en met een kwartiertje staan we binnen. Maar dan... (zie foto). Het duurt welgeteld 2 uur en een kwartier voor we in de kabelbaan zitten. Het is kwart over 12 als we boven uit het gondeltje stappen. Inmiddels is het wel droog geworden, dus de gekochte poncho's kunnen in de rugtas. Maar de mist is alom aanwezig. We sluiten meteen aan bij de stroom Chinezen en het gaat meteen bergop via eindeloze, eindeloze uit de rotsen gehakte trappen. Dit is echt een aanslag op de benen, wetende dat we ook nog terug moeten over hetzelfde pad. Af en toe zien we een flard van de omgeving, maar eigenlijk zien we niets. Alleen het pad direct voor ons. Dat een gemiddelde stijging kent van 30%. Sommige stukken zijn bijna verticaal. Oud en jong, er trekt van alles de bergen in. Na 2 uur en een kwartier trappenlopen (De Reisleider telt 3002 treden) zijn we nog steeds niet bij East Peak (wel 450 meter hoger dan onze start op North Peak . En de mist wordt alleen maak dikker. We besluiten terug te gaan naar de kabelbaan, met in gedachten dat we daar misschien weer 2 uur moeten wachten. Onze chauffeur moet toch ook een keer naar huis...

Binnen het uur zijn we terug bij de kabelbaan, deels via toch een ander pad dan de heenweg. En 20 minuten later zitten we in de gondel. Gaat dat tenminste nog wel soepel. Om half 7 stappen we uit voor het hotel waar de douche op ons wacht. Het was misschien 20-25 graden op de berg; de vochtigheid maakt dat je toch al snel begint te zweten. Vooral René is drijfnat.

We hebben geen zin er op uit te trekken voor het diner, dus eten we in het hotel. Dan verwacht je de hoofdprijs te moeten betalen, maar we zijn voor 2 tientjes klaar. Inclusief biertjes. Die goed aankomen. ;-)

En als jullie willen weten wat wij vandaag gemist hebben: google maar eens op huashan black dragon ridge, en kijk naar de plaatjes. Zo jammer...

Morgen verkassen we naar Chengdu en hebben we eigenlijk een rustige dag. Komt goed uit. :-)

Foto’s

1 Reactie

  1. Corrie Stroobach:
    29 juli 2019
    Oh wat jammer voor jullie trip. Het weer was de spelbreker . Dit komt niet meer terug in het programma ????