Landmannalaugar

Dit wordt een kort verslag. Enerzijds omdat het al half 11 is voor we eraan beginnen; anderzijds laten we vandaag de foto's spreken. We hebben voor vandaag maar 1 doel: zie titel. Dit is een dal in het binnenland niet ver van de beruchte vulkaan Hekla, de meest actieve vuurspuwer van IJsland. Je kan er niet komen met een gewone auto, want je moet 53 km F-wegen overbruggen. Wij hebben dan ook een bustour geboekt. Dat wil zeggen: de bus brengt ons heen en terug en ter plekke regelen we alles zelf.

Die bus vertrekt een uurtje rijden van ons huisje, vandaar dat we vroeg op pad moeten. De bus is een oude verlepte tourbus. Dat ziet er niet zo aantrekkelijk uit, maar later begrijpen we dat dit zeer doelbewust zo is (denken we). We gaan op pad voor een rit van 2,5 uur. De eerste 45 minuten is er niets aan de hand, maar dan komen we op de F-weg. Voor de snelle rekenaars: we hebben dan nog 1 uur en 3 kwartier te gaan en hoeven nog "slechts" 53 km af te leggen... We zijn inmiddels al wat gewend, denken we (voor die lekke band hebben we toch ook ons best moeten doen), maar deze rit slaat alles: grote stukken met "wasborden", steile stukken, rivieren doorsteken, grote gaten en keien. Werkelijk alles rammelt aan die bus, inclusief de inzittenden. Regelmatig tegenliggers, want Landmannalaugar is in trek, dus ook het nodige gemanoeuvreer. Een enerverende rit, en we zijn blij dat we niet zelf hoeven te sturen... :-)

Maar goed: waarom Landmannalaugar? Is dat zó speciaal om daar tweemaal 2,5 uur voor te rijden? Ja, dat is het. Het dal wordt namelijk omringt door bergen (oude vulkanen) van ryolietgesteente. Tijd voor een kort lesje geologie. Ryoliet komt voort uit lava met een hoog silicagehalte waarin derhalve veel mineralen voorkomen. Als lava afkoelt kan het kristallen vormen, en in dit soort gesteente zijn die veelal licht van kleur. Vooral als de zon erop schijnt is dat goed te zien. Als de lava heel snel afkoelt, en het geen tijd heeft om kristallen te vormen, krijgt de lava een zwarte glasachtige vorm, ook wel obsidiaan genoemd.

Aan het eind van het dal ligt een fors lavaveld, dat wel 20 m hoog is. Tegen dat veld aan is een camping gemaakt en zijn er faciliteiten voor dagjesmensen. Van hieruit begint een wandeling over ruim 50 km die doorgaans in 4 tot 6 dagen wordt gelopen, en wat de drukst belopen wandelroute van IJsland is. Die doen wij dus niet. Wij maken een rondje van zo'n 9 km, moeten daarbij een kleine 400 m hoogteverschil overwinnen en genieten van al het moois dat we zien. Het is namelijk een zonnige dag (ochtend eigenlijk, want later in de middag betrekt het), dus we zien de bergen op zijn mooist. Genoeg gezegd; bekijk de foto's maar.