Panorama route

Aangezien we iedere dag vroeg in bed liggen (zo tussen 21:30 en 22:30 uur), zijn we ook vroeg op. Zo maken we optimaal gebruik van daglicht! Vandaag staat de Panoramaroute op het programma. Om 7:20 starten we de motor en gaan we op pad. Om 7:35 staan we bij de eerste bezienswaardigheid om erachter te komen dat het terrein pas om 8 uur open gaat..... Gelukkig komt de slagboomopener (dat is hier vast een officieel beroep) ons al na 5 minuten wachten helpen en laat ons door. We ontbijten dan ook zoals gepland bij de MacMac pools. Vervolgens krijgen we een heel scala aan natuurschoon te verwerken; watervallen, uitzichten, rotsformaties, allemaal erg mooi. Davy houdt het schema strak in de gaten, want hij wil persé naar het Moholoholo Rehabilitation Centre, en daar moeten we om 15 uur zijn. We liggen vóór op schema totdat we gaan tanken bij “Fast Fuel”. Het monster moet natuurlijk ook af en toe gevoed worden. De tankbediende vult de tank min of meer druppel voor druppel, en doet er werkelijk een kwartier over om 52 liter diesel in de tank te stoppen. We hebben dus een soort van ingelaste rustpauze..... ;-) 
Gelukkig weten we Moholoholo op tijd te bereiken voor de tour van 15 uur. In dit centrum worden verweesde en gewonde dieren opgevangen, verzorgd, en zo mogelijk weer teruggeplaatst in hun natuurlijke habitat. Sommige dieren moeten echter te lang in het centrum blijven (en raken hierdoor te veel gewend aan mensen) om weer uitgezet te kunnen worden. Deze dieren worden gebruikt in educatieve programma’s. Één van deze dieren is een cheetah, die dermate gewond was door een strik van stropers, dat een lang herstel nodig was. Het dier is nu dermate gewend aan mensen dat we het zelfs hebben kunnen aaien. Ook lopen er projecten om bedreigde diersoorten te beschermen en hun populatie te laten toenemen. Het is een leerzame tour die met humor wordt gebracht: “you all know what a vulture is? Then you’ll probably know that when they attack you playing dead is not a good option” :-) 
Het zwaarste van de dag is de rit daarna terug naar Sabie. Gisteren hebben we uitvoerig beschreven hoe de snelwegen eruit zien. Nu moeten we terug op niet-snelwegen. 125 km in 2 uur en 20 minuten. Al gauw is het stikdonker en slingeren we ons door de heuvels. Het heeft wat geregend en dat vocht verdampt op het warme asfalt, wat optrekkende mist tot gevolg heeft. Eerst blijft dat nog laag boven de grond, maar als we hoger komen wordt de mist dikker. We rijden soms niet harder dan 30 km/u (op een 100 km weg). Gelukkig doen veel andere weggebruikers dat ook niet, maar vooral tegenliggers zorgen voor hachelijke situaties, omdat niet iedereen zijn groot licht uitschakelt, en dat dus fijn reflecteert in de mist en op de natte weg. Het zicht voor ons is dan even nihil.
Er was ons al gezegd dat het verstandig is om voor het donker op de camping te zijn; we snappen nu waarom ;-) Maar we zijn veilig teruggekomen en hoeven nu niet meer ’s avonds te rijden. Hopen we..... :-)
Het is nu bedtijd. Foto’s komen morgen!