Pingyao

Dank voor de felicitaties! :-)

We hebben vandaag een vroege start, want we moeten de trein van 8:05 naar Pingyao hebben vanaf station Beijing West, en dat station is zeker twee keer zo groot dan Amsterdam Centraal, dus hebben we er voldoende tijd voor ingeruimd. Het is tenslotte ook onze eerste treinreis. Om 6 uur staat onze chauffeur klaar, en wij ook. Ontbijt krijgen we mee en nuttigen we wel op het station. De straten van Beijing zijn nog nagenoeg leeg, maar als we langs het Plein van de Hemelse Vrede rijden staat dat al vol met toeristen. We zien meerdere vlaggetjes dragende gidsen. Het toerisme is op dit vroege uur al in volle gang! Bizar. De chauffeur parkeert onder het station en loopt met ons mee om ons de weg te wijzen. Bij binnenkomst in het station worden tickets en paspoorten gecontroleerd, de bagage gaat door de scanner en wijzelf moeten door een detectiepoortje. Veiligheid staat ook hier voorop.

Uiteindelijk zitten we in no-time in de juiste wachtruimte en hebben we nog anderhalf uur te gaan... ;-) Een half uur voor vertrek zien we op de grote matrixborden (ook in het Engels) dat we aan boord mogen. Nog eenmaal ticketcontrole, het juiste platform opzoeken en de trap af naar het perron. Daar kan je dus pas komen als het tijd is voor jouw trein; eerder niet. We hebben gereserveerde plaatsen in de eerste klas. Ruime stoelen en veel beenruimte. Een tafeltje dat als werkplek kan dienen, de airco op een plezierige stand. Zo is reizen met de trein goed vol te houden en De Reisleider heeft een prima plek om aan zijn verslag te werken.

Stipt om 8:05 uur vertrekken we voor een rit van 606 km die we in 4 uur en 2 minuten moeten afleggen. De snelheid loopt al snel op tot 300 km/u en dan zit je nog steeds rustig in je stoel. Het landschap is afwisselend met berggebieden (met vele tunnels), vlakke stukken en grote steden met veel hoge flats van 30 verdiepingen of zo. We krijgen wat te eten en te drinken, en regelmatig komt er een dame met een trolley langs die spullen (niet alleen eten) verkoopt. De stoelen kunnen ook een flink stuk naar achteren kantelen, zodat we lekker een beetje weg kunnen dommelen. Een aangename rit.

Uiteraard komen we ook stipt op tijd aan op het station van Pingyao. Buiten het station staat een chauffeur van het hotel met onze naam op een bordje die ons naar het hotel brengt. En als we al dachten dat ze alleen in Beijing zo krankzinnig rijden, dan weten we nu wel beter. We komen een tuktuk tegen die tegen het verkeer in rijdt en iets verderop rijdt iemand achteruit op een driebaansweg, omdat hij een afslag gemist heeft. Verder de gebruikelijke taferelen van niet richting aangeven en je kriskras door het verkeer begeven. Astrid slaakt nog een kreet als ze denkt dat een aanrijding onvermijdelijk is, maar de chauffeurs hebben alles onder controle. ;-)

Ons hotel ligt binnen de stadsmuren van Pingyao Ancient Town. We worden ontvangen door een man met een vertaalapparaat, zodat we enigszins kunnen communiceren. Hij spreekt Chinees in, het apparaat vertaalt naar het Engels, in geluid en in tekst. Gaat niet altijd vloeiend, maar het werkt. Hij vertelt dat we een gratis upgrade krijgen naar een King suite, dus dat begint goed. :-) We hebben inderdaad een zeer ruime kamer met o.a. een bed van ongeveer 2 bij 3 meter, automatisch te bedienen gordijnen en airco en een toilet met stoelverwarming. Alsof onze geharde Hollandse billen niet tegen een gewone zitting kunnen... ;-)

Te voet trekken we Pingyao in. De oude stad (binnen de stadsmuren) meet slechts 1,5 bij 1,5 km, dus het valt te overzien. Wel is het 35 graden met een strak blauwe lucht, dus die zon voelen we wel, Het is een prachtig stadje met veel oude tempels, oude banken (het moderne banksysteem in China is hier ontstaan) en heel veel kleine winkeltjes en kraampjes. En een stadsmuur natuurlijk. We bekijken achtereenvolgens:

• De Rishengchang bank, het oudste bankgebouw van China.
• De City God Temple, een flinke tempel.
• Het Negen Draken Scherm aan de zijkant van het theater.
• De tempel van Confucius, nog groter dan die van de City God (verschil moet er zijn, niet?).
• De zuidelijke stadspoort en een stuk van de muur.

Onderweg proberen we hier en daar wat van de voedselstalletjes die van alles te koop hebben waarvan wij geen idee hebben wat het is. Moeten we nog navragen. Niet alles is even lekker (volgens Astrid), maar René werkt alles weg (als je bij hem op zijn tenen gaat staan gaat zijn mond vanzelf open, dus je kan er alles in kwijt...). Pingyao beef is hier een van de specialiteiten, dus dat moet René ook proberen. Lijkt nog het meest op corned beef. Uit blik. :-) De avond brengen we in rust door op onze kamer; even een momentje voor onszelf. Morgen gaat de wekker "gewoon" weer om 7 uur voor een dagtocht naar Mianshan.

Vandaag maken we voor het eerst mee dat er mensen zijn die met ons (René in dit geval) op de foto willen. Twee mannen van rond de 30 komen bij toerbeurt naast hem zitten, zodat de ander een foto kan maken. Twee mannen... als het nou een paar knappe jonge meiden waren... ;-) Wel vragen ze eerst of het mag. Met regelmaat worden we aangestaard door toch voornamelijk jonge Chinezen en soms waagt er eentje een poging om wat in het Engels tegen ons te zeggen. "Hello" wordt er dan duidelijk in onze richting geroepen. Als we dan antwoorden met "ni hao" zijn ze helemaal blij. Het is een vriendelijk volk.