Fraser Island (2 dagen)

Het is zondagavond kwart over negen, we hebben er 2 lange dagen Fraser Island opzitten, hebben net uitgebreid gedineerd (met een fles wijn), dus we zijn, laten we zeggen: niet zo fris meer... ;)

Hoewel dit verslag 2 dagen beslaat zullen we proberen het kort te houden; we hebben er niets aan als jullie halverwege in slaap vallen.

Fraser Island is zogezegd het grootste zandeiland ter wereld, met een lengte van 123 km en een breedte van 5 tot 25 km. Het is ongeveer 700.000 jaar oud en hoewel de ondergrond puur zand is is het grootste deel van het eiland begroeid met mangrovebossen, tropisch regenwoud, eucalyptusbossen en duinlandschap. De duinen reiken hier tot 240 m hoog. Op het strand van de oostkust ligt de 75 mile highway; geen echte weg, maar gewoon zand, maar wel een weg die opgenomen is in de verkeerswetten en waar tot 80 km/u gereden mag worden. Maar zie dat maar eens te halen...

FI heeft best wel een gevarieerde fauna, met de dingo aan het hoofd van de voedselketen. Dit is een soort wilde hond, ziet er schattig uit, maar is slimmer en zeker veel gevaarlijker dan de hond. Er zijn er nog ongeveer 200 op het eiland en in uitzonderlijke gevallen kunnen ze mensen aanvallen en zelfs doden.

Goed, onze trip. Zaterdag moeten we om half zeven op om de boot van half negen te halen. Aan de overkant wacht een stoere 4x4 Bus op ons. Mark is onze gids voor dit weekend, en doet dat uitstekend! Op dag 1 doen we:

• Lake McKenzie: een zoetwatermeer met witte stranden. Het water is fris, maar dat houdt ons uiteraard niet tegen: plons. :-) We spotten hier een kookaburra, een middelgrote vogel die alleen in Australië voorkomt.
• Central Station, waar we een wandeling langs de Wanggoolba Creek maken (omgeven door tropisch regenwoud), en waar we een aantal grote bomen zien, waaronder een Satinay tree (terpentijnboom) van 1200 jaar oud.
• Lake Wabby, slechts te bereiken via een wandeling (door voornamelijk rul zand) van 2,4 km (en dan moet je ook nog terug...). Het water is weer fris, maar dat maakt je op dat moment geen reet uit... ;-)
• Na het diner blijven we nog vrij lang napraten met een Nederlands gezin en een gezellige jongedame, die al 4 maanden op pad is.

En dan tussendoor telkens in die bus die alle kanten op schudt door de soms grote zandhopen waar hij zich doorheen moet worstelen.

Op dag 2 gaat de wekker om half zes (ja, dat lees je goed), omdat Astrid de zonsopkomst wil meemaken. Nog voordat de zon zijn intrede doet trekt de mist binnen en blijft er van de zonsopkomst niet veel over... ;-) Als pleister op de wonde komen we wel een nieuwsgierige dingo tegen, die ons tot op een paar meter durft te naderen, en zelfs wat agressief gedrag vertoont richting een paar dames die gauw van hem weglopen (regel 1: nooit snel weglopen of rennen, want dan komt hij je achterna). Met wat "kssst"-geluiden en wilde gebaren weten we hem weg te jagen.

Na het ontbijt stappen we weer in de schudbus, nemen we de 75-mile highway, en zien we achtereenvolgens:

• Maheno Shipwreck, een in 1935 aan de grond gelopen cruiseschip dat daar is blijven liggen, omdat niemand de restanten wilde kopen. Ziet er nu minder indrukwekkend uit dan het is geweest...
• Coloured Sands: gekleurd zand dat varieert van wit tot donker-oranje.
• Champagne Pools: tidepools, die zo af en toe overspoeld worden door golven.
• We rijden terug naar Indian Head, een prominente rots die tot in zee reikt, en dus de highway dwingt er omheen te gaan. We zien hier een heel scala aan dieren: walvissen, dolfijnen, haaien, manta rays (een groot uitgevallen rog), een schildpad en arenden.
• Eli Creek, waar we lunchen en waar we met een opgeblazen band het stroompje voor ongeveer 150 m kunnen afdrijven.

Tijdens de rit over de 75-mile highway zien we met grote regelmaat walvissen, waarvan een enkele ook uit het water sprint (breachen) of met zijn staart op het water slaat. Helaas zien we dat vanuit een schommelende bus, dus bewijsmateriaal is slecht voor handen. Ook komen we nog een paar dingo's tegen.

Op weg terug krijgen we de mogelijkheid om voor een relatief klein bedrag een tochtje van 15 minuten te maken met een klein vliegtuigje (er kunnen 7 passagiers in). Wij pakken deze mogelijkheid met beide handen aan. Op FI kan je opstijgen en landen vanaf het strand, wat elders in de wereld alleen ergens in Schotland mogelijk is. Een unieke ervaring... We zien een walvis met jong en vliegen over een aantal plekken op het eiland die we eerder te voet bezocht hebben; van boven ziet het er toch anders uit.

Uiteindelijk is het toch echt tijd om van dit eiland afscheid te nemen, en van onze Nederlandse reisgenoten, die allemaal zuidwaarts gaan. Er worden e-mailadressen uitgewisseld, zodat we elkaars foto's kunnen delen. Ook onze gids Mark heeft veel foto's gemaakt die we via zijn Facebookpagina kunnen bekijken.

Een zeer geslaagd weekend. Nog even gauw wat foto's op de blog zetten en dan gaat ook de redacteur zijn bed opzoeken; Astrid ligt er al in :-)