Thuisreis

Het moment is aangebroken dat we Amerika moeten verlaten. We kunnen rustig ontbijten, want we moeten de auto pas om 10 uur inleveren en zitten maar een goed half uur rijden van de luchthaven. Een shuttlebus brengt ons van de verhuurder naar de terminal, waar we eigenlijk zelf een balie kunnen uitzoeken om onze koffers in te leveren, want diverse dames zitten niets te doen. Geen chaos zoals op Schiphol dus. Ook de security is in 10 minuten geregeld, zodat we opeens ruim 3 uur over hebben voor onze vlucht vertrekt. met een hapje en een drankje en wat rondlopen is die tijd zo voorbij. Onze eerste vlucht is van Denver naar Chicago. In Chicago hebben we precies 58 minuten om de aansluitende vlucht naar Amsterdam te halen. Als alles gaat zoals het hoort natuurlijk... 😎

Iedereen zit al lang in het vliegtuig, maar vertrekken uit Denver doen we niet. Dan blijkt dat de catering vergeten is 2 trolleys in te laden, en zonder die trolleys mogen we niet opstijgen. De catering zit echter al op de snelweg en moet teruggeroepen worden. Dat levert een vertraging op van bijna 40 minuten... We beginnen ons af te vragen of we de tweede vlucht wel gaan halen; informatie over aansluitingen volgt nog wordt er omgeroepen. Eenmaal in de lucht meldt de piloot dat we toch rond de geplande tijd aan zullen komen in Chicago. Blijkbaar heeft hij een snellere route gevonden. 😆 Maar het zou ook kunnen dat de sterke rugwind van meer dan 100 km/u ons heeft geholpen. In plaats van in 2:34 uur zijn we binnen de 2 uur over. De piloot moet een remparachute gebruiken om op tijd te kunnen stoppen... 😉

We komen in Chicago aan bij Gate C11 en moeten vertrekken van C16. Dat zijn bijna buren van elkaar, dus alles komt toch nog goed. Ondanks het feit dat de deuren in eerste instantie niet opengaan. 🙄 Tijdens het wachten op iemand met de sleutel van de deur kunnen we zien dat onze koffers worden uitgeladen en apart gehouden (we zitten precies boven het bagageluik). Ook dat lijkt goed te komen, al zijn we natuurlijk nog niet op horrorluchthaven Schiphol.

Ook de tweede vlucht verloopt zeer voorspoedig. Weer geholpen door rugwind komen we maar liefst 40 minuten eerder aan dan gepland. Dat is zelfs té vroeg, want de Gate is nog niet klaar voor ons. We moeten met de trap naar buiten en worden met bussen naar de terminal gebracht. Als we naar de bagageband lopen zien we in de gangen de karren met achtergebleven koffers staan. Dat belooft niet veel goeds. Maar we hebben binnen 10 minuten onze koffers! Om half 11 steken we de sleutel in de voordeur van ons huis; het zit er nu echt op! 😪

We kunnen weer terugkijken op een geslaagde vakantie! Veel mooie natuur (en dieren) gezien en veel gewandeld. En ja, we zijn best wel moe na 4 intensieve weken. Dat we nu een nacht niet geslapen hebben (dat lukt ons nooit in een vliegtuig) zal niet helpen... Leuk dat er weer flink wat mensen de moeite genomen hebben ons, al dan niet gedeeltelijk, te volgen en de berichtjes zijn ook altijd leuk om te lezen. Het internet was niet altijd onze beste vriend; wat dat betreft is er in 13 jaar weinig veranderd. 

Zoals altijd zal er over enige (zeg maar geruime) tijd een uitgebreider verslag komen op www.bravy.nl, voor wie alles nog eens na wil lezen... 😁 Tot volgend jaar?

Nog wat statistieken van deze 29 dagen:

Gereden km Kabouter: 5450. Dat heeft ons 1250 liter brandstof gekost. 😲
Gereden km auto: 350.
Gewandeld: 180 km; hoogteverschil 4500 m.
Stappenteller René: 435.000 stappen.
Temperatuur: tussen 3,5 graden op Mount Evans en 44 graden in de omgeving van Kennewick, Washington. Voor elck wat wils.
In die 29 dagen hebben wij zelf 96 liter water gebruikt (om te drinken, niet om te douchen...) en 24 liter cola zero. Daarbij komt dan nog alle drank die we in restaurants en dergelijke gedronken hebben, dus ik denk dat we dicht tegen de 3 liter per persoon per dag aanzitten. Dat komt voornamelijk door de warmte en lage luchtvochtigheid.