Ni hăo

We hebben een rustige vlucht van 9:30 uur. Aangezien de passagier naast René niet op komt dagen hebben we 3 stoelen voor ons tweetjes. Dat is toch nét even iets comfortabeler. Slapen lukt weer eens niet, dus echt uitgerust komen we niet aan. Het is 9 uur in de ochtend (en 6 uur later dan in Nederland) als we voet op Chinese bodem zetten. Het avontuur kan beginnen!

De douaneformaliteiten verlopen soepel. Tijdens het wachten op de koffers krijgen we een bericht van Lulu, onze gids in Beijing, dat ze vanwege familieomstandigheden haar taken moet overdragen aan een collega, Siysi. Die staat dan ook keurig op ons te wachten. Volgens Siysi kunnen we onze hotelkamer voor 14 uur niet in, dus stelt ze voor meteen maar Beijing in te trekken. Op de parkeerplaats bij de luchthaven staat een ruime auto op ons te wachten met chauffeur, die geen woord Engels spreekt. Met zijn vieren trekken we richting binnenstad. Achtereenvolgens zie we:

• Het Plein van de Hemelse Vrede. Een van de grootste (zo niet hét grootste) pleinen ter wereld. Uiteraard bij ons bekend van de demonstraties van 1989, al denken we dat er meer Nederlanders zijn die daar vanaf weten dan Chinezen (de censuur werkt hier uitstekend). In een tijdsbestek van een paar minuten zien we een aanzienlijk deel van de 1,3 miljard inwoners van China aan ons voorbijtrekken. Een mierenhoop is er niets bij, maar die beestjes maken tenminste niet zo'n herrie. De hoortoestellen van René raken oververhit...
• De Verboden Stad. Aansluitend aan het Plein vd HV. Een enorm paleis met 8000 kamers. Volgens onze gids verbleef ieder in het paleis geboren kind iedere dag in een andere kamer, zodat het ruim 27 jaar duurde voor hij het paleis kon verlaten. We moeten flink aan de wandel om alle (voor het publiek opengestelde) gebouwen te kunnen bekijken, en ook hier worden we vergezeld horden Chinezen. De gebouwen van het paleis zijn aan de buitenkant echt geweldig mooi, maar van binnen is alles erg sober.
• Een zijdefabriek. Eigenlijk een tourist-trap, ook al hadden we met Lulu afgesproken dat we hier geen prijs op stellen. Daar was Siysi niet van op de hoogte. Ja, je krijgt even in het kort te zien hoe een rups transformeert naar bv. een hoofdkussen, maar het gaat er toch vooral om dat je de halve winkel leeg koopt. Jammer dan voor ze...
• Een achteraf eettentje voor de lunch. Je zou er zelf nog niet naar binnen gaan al had je een week niet gegeten, maar dat zou onterecht zijn. Prima voedsel dat kant en klaar in warmhoudbakken op klandizie wacht, uiteraard uitsluitend met stokjes naar binnen te werken. Nu wordt het toch goed duidelijk dat Siysi hier een voorsprong op ons heeft; onze eerste hap valt ongeveer gelijktijdig met haar laatste... Een hele vis en een kippenpoot hoef je zelfs in China niet met stokjes aan te vallen, maar die raad kwam te laat.
• Tempel van de Hemel. Weer zo'n enorm complex met diverse tempelgebouwen. Het zijn de details die het hem doen (en dat geldt voor al die oude gebouwen). Op iedere hoek van het dak staan een aantal dieren uit steen gehouwen. Maximaal 9, maar hoe hoger in aanzien, hoe meer. De keizer had er dus 9 (dat is het Chinese geluksgetal; 9 staat symbool voor de 9 hemels in het Chinese gedachtengoed, concubines slechts 3 (terwijl die toch het hardst moesten werken...).
• En tot slot maken we een theeceremonie mee. Hoewel men je hier ook probeert te verleiden tot het aankopen van best dure thee, krijgen we eerst uitleg over hoe je thee moet zetten, en wanneer op de dag je welke thee moet drinken. Lekkere thee geproefd en daarna vriendelijk afscheid genomen.

We verbazen ons over het verkeer. Het is ons nog niet duidelijk wat de functie van stoplichten is in combinatie met een zebrapad. Niemand lijkt zich aan die witte strepen op de weg te storen, en voetgangers steken rustig over als het licht op rood staat en er allerlei soorten voertuigen passeren. Zo ook onze gids (en wij er achteraan dus...). Brommers en scooters zijn overigens allemaal elektrisch! 

Om 17 uur staan we duizelend voor ons hotel. ;-) Door de warmte (30 graden). zware bewolking en hoge luchtvochtigheid is het erg drukkend en moeten we flink zweten.  We halen een paar heuse witte belegde boterhammen bij een buurtsuper en wat fruit, drinken ons eerste biertje op de patio van het hotel, maar gaan ons dan, via een lekkere douche, klaarmaken voor de nacht. We zijn al zo'n 32 uur in touw. De foto's laten nog even op zich wachten; het is ook maar de vraag of die er met de trage verbinding hier doorheen komen.

De kop is eraf! Morgen 2e dagje Beijing met temperaturen die tot 37 graden dreigen op te lopende...