Thuisreis

Vanochtend na het ontbijt hebben we nog even tijd en willen we een rondje door de lagune lopen die pal achter ons hotel ligt. Die lagune ligt er inderdaad, maar het beloofde rondje (in de vorm van een met planken aangelegd pad) is inmiddels verdwenen. Het blijft bij één uitzichtpuntje.

 De terugreis naar Nederland begint voor ons op vrijdagochtend om 8:30 uur, als Enrique met zijn chauffeur ons op komt halen voor de rit naar het Itabaca kanaal, dat Santa Cruz scheidt van Baltra. We verlaten de Galapagoseilanden met het gevoel dat we hier niet lang genoeg geweest zijn. Twee hele dagen is echt te kort. Wellicht in de toekomst nog eens aandoen "als we in de buurt zijn"? 😁

Go Local heeft ons al ingecheckt voor de eerste vlucht van Baltra naar Guayaquil, maar de vlucht van KLM moeten we zelf regelen. Dat kon pas gisteren, na thuiskomst van de excursie. De enige 2 plekken naast elkaar die nog beschikbaar waren zijn op rij 42, bijna helemaal achteraan (er zijn 44 rijen) aan de raamkant. Vinden we niet ideaal, maar het is even niet anders. Vanochtend kijkt De Reisleider of er wellicht een betere plek te vinden is, en dat is zo: op rij 18 in het midden (en aan het gangpad). Precies wat we willen. Echter, tijdens het omboeken van de zitplaatsen valt de wifi verbinding weg… 😣 Resultaat is dat één plaats is aangepast naar rij 18, en de ander nog steeds op 42 staat. Tegen de tijd dat we weer internet hebben, zijn alle plekken bezet... We moeten straks in Guayaquil maar even lief doen tegen een dame of heer van KLM om te kijken of we nog ergens naast elkaar kunnen zitten.

Zonder problemen arriveren we in Guayaquil. De koffers zijn niet doorgelabeld naar Amsterdam, dus moeten we die ophalen en weer inchecken. Als wij ons verhaal doen bij de heer van dienst boekt hij die ene stoel op rij 18 weer terug naar 42, zodat we in ieder geval elkaars hand kunnen vasthouden tijdens de laatste vlucht. 😉 Ook deze vlucht vertrekt op tijd. Na een rustige vlucht landen we dik 11 uur later op Schiphol, en uiteraard hebben we weer niet geslapen. Nou vooruit, misschien 10 minuutjes… Wel zaak om wakker te blijven tot in de loop van de avond… Buurman Roel staat weer paraat op het treinstation in Almere om ons, in de stromende regen, naar huis te brengen, en is nu de trotse eigenaar geworden van een origineel paar Galápagos Blue-Footed Boobies-sokken! Jullie allemaal stikjaloers natuurlijk, maar volgend jaar kunnen jullie ook meedingen naar een originele vervoersprijs. 😎

Terugkijkend op de vakantie kunnen we niet anders stellen dat Peru en Ecuador prachtige landen zijn. Peru valt op door de rijke (Inca)geschiedenis, het fantastische Andesgebergte met zijn hoogvlaktes en hoge pieken, heerlijk eten (en drinken...) en vriendelijke bevolking. In Ecuador hebben we een klein rondje gedaan, maar zowel het Amazone regenwoud als de Galapagoseilanden zijn een sprookje. We hebben heel veel dieren in hun natuurlijke omgeving gezien. Verder hebben we ons nergens onveilig gevoeld; er is meer politie op straat aanwezig dan in Europese landen en alleen dat al geeft een veilig gevoel; we hebben geen criminaliteit meegemaakt of gezien. Helaas wel armoede, maar dat zie je in de straten van bv. San Francisco ook. Qua gezondheid hadden we een wat moeilijke start; gelukkig hebben we alleen het etentje bij een lokaal gezin in Arequipa af moeten zeggen. Voor de rest hebben we Het Schema kunnen volgen. Astrid lijkt de drukte, indrukken en geluiden iets beter doorstaan te hebben dan in andere jaren; zal gedeeltelijk aan de hersentherapie gelegen hebben die ze eind vorig jaar heeft gehad. Ja, ze is nu best moe, maar dat is De Reisleider ook. We moesten vaak vroeger op dan we zelf gepland zouden hebben, maar door op tijd naar bed te gaan konden we dat goed opvangen. Prima vakantie gehad dus!

We eindigen altijd met wat statistieken, maar dat is dit keer wat lastiger. Wat vervoer betreft zullen we alles bij elkaar de 10.000 km wel overschreden hebben, maar het is niet te doen om van iedere afzonderlijke rit te bepalen hoe lang die was, omdat we vaak een onbekende route namen. Wat wandelen betreft zegt alleen de stappenteller iets, en die geeft aan dat we minder gelopen hebben dan anders, maar dat vindt René niet zo erg, want het ongemak aan zijn voeten speelt steeds meer op. Hij komt uiteindelijk uit op 330.000 stappen, nog altijd net iets meer dan 10.000 per dag. Berggeitje zal er iets meer hebben. Hoogtemeters hebben we eigenlijk niet bijgehouden, maar zal niet veel geweest zijn. Misschien 2000 m.

Wat het weer betreft: we hebben temperaturen meegemaakt van iets onder 0 tot boven de 30 graden. Geen wonder als we op hoogten geweest zijn tussen 0 en 5036 m. Verreweg de meeste dagen is het droog geweest, maar we hebben ook een paar flinke buien mogen meemaken, en zelfs sneeuw!

We danken iedereen weer die ons gevolgd heeft, gedeeltelijk of helemaal. Het was af en toe vast een hele puist om te lezen (ons geheugen wordt met de jaren natuurlijk steeds slechter, dus moeten we steeds meer opschrijven...). We hopen jullie een beetje een indruk gegeven te hebben van Peru en Ecuador, voor zover jullie er niet zelf al geweest zijn. Voor diegenen was het waarschijnlijk een feest van herkenning.

Wie weet waar het lot ons volgend jaar naar toe brengt! Spoiler alert: wij! 😉

PS: Alle video's staan er nu ook op!