Wulingyuan

Het personeel van het hotel wilde ons gisteravond helpen met het opstellen van een route voor vandaag. Dat hadden ze aangegeven toen we aankwamen. René gaat dus met de kaart en Het Schema naar de lobby en is benieuwd wat men te vertellen heeft. Te vertellen heeft men een heleboel, maar alleen in het Chinees... Er zijn dus weer vertaalapps nodig, maar dat gaat natuurlijk verschrikkelijk langzaam. Naast René zit een jong Chinees stel die ook uitleg krijgt van een hoteldame. In het Chinees natuurlijk. Opeens vraagt de jongedame in perfect Engels of ze mij kan helpen. Blijkt dat ze weliswaar Chinese is, maar al 13 jaar in Canada woont. Dat maakt het allemaal wat makkelijker!

Belangrijk om te weten is wanneer het waar druk is en er lange wachttijden ontstaan. Advies dat we krijgen is om vroeg op pad te gaan; het park gaat om 7 uur open... Met behulp cm w hotelmedewerkers en de Chinese Canadese (of was het nou Canadese Chinese?) komt er een route. Die wijkt iets af van die van De Reisleider, maar die route lijkt ook wat te zwaar.

De wekker stond toch nog op 5:45 uur, dus die hebben we maar laten staan... Op advies nemen we een taxi naar de ingang van het park. Dat is slechts een goede kilometer verderop, maar we moeten nog genoeg lopen en het kost maar 10 yuan (€ 1,25). Gisteren konden we in het hotel al toegangskaartjes kopen (die 4 dagen geldig zijn), dus de rij bij de kassa kunnen we overslaan. We gaan meteen naar de ingang. Zoals zo'n beetje overal moet de rugzak door een scanner en worden we gefouilleerd, maar niemand vraagt om ons paspoort. Wel moeten we een elektronische duimafdruk laten maken.

Wij hebben ervoor gekozen om bij Yuanjiajie Scenic Area te beginnen en gaan op zoek naar de goede shuttle bus. Dat staat gelukkig goed aangegeven, en de rij is (nog) niet lang, dus dat gaat soepel. Hoewel we eerst nog op de verkeerde plek dreigen uit te stappen (we weten de buschauffeur ertoe te bewegen de deuren weer even te openen), komen we mooi op tijd aan bij Bailong Elevator. Dat is de hoogste buitenlift ter wereld, is tegen de rotswand aan gebouwd (daar hebben ze hier iets mee...), en is 326 m hoog. Eén gondel kan 50 man in anderhalve minuut naar boven brengen, dus dat gaat best snel. De wachttijd is dan ook kort.

Bovenaan gekomen ligt er een "wandelpad" op ons te wachten van een kleine 2 km, die ons naar een aantal prachtige uitzichtpunten brengt. Wandelpad staat tussen aanhalingstekens, want wandelpaden hier bestaan voornamelijk uit trappen. Alles is perfect aangelegd, maar altijd weer die trappen. De foto's spreken weer voor zich, maar 1 "berg" verdient een speciale vermelding: de Avatar Hallelujah Mountain(s) (het zijn er eigenlijke meerdere). Voor wie de film kent: deze bergen hier hebben model gestaan voor de "hangende bergen" uit de film Avatar. Vooral als er onderin mist hangt krijg je het idee dat de bergen zweven. Helaas is dat vandaag niet zo, maar het blijft mooi. Verder is er een enorme natuurlijke brug van 25 meter breed en 357 meter hoog. De bovenrand is slechts 4 bij 5 meter, dus gelieve niet te stampen als we eroverheen lopen... ;-)

We pakken nu voor een half uurtje de shuttle bus en rijden naar het gebied rondom Tianzi Mountain. Ook hier zijn de vele uitzichtpunten verbonden door wandeltrappen. En door slierten groepen Chinese toeristen, voorafgegaan door een in een versterkte microfoon schreeuwende gids. Die herrie is echt om krankzinnig van te worden. Wat we ook vinden bovenop Tianzi Mountain: een hele grote McDonald. Er zijn vele eettentjes in dit gebied, maar deze slaat toch alles!

Nadat we al dit moois hebben bekeken besluiten we om niet met de, waarschijnlijk heel drukke, kabelbaan naar beneden te gaan, maar om te lopen. Er loopt hier één pad naar beneden, die zich na een tijdje splitst. Wij kiezen voor de variant via de 10 Mile Natural Gallery. Oorspronkelijk was het idee deze weg naar boven te nemen, maar we zijn wat blij dat we dat niet gedaan hebben. Het pad naar beneden bestaat namelijk bijna uitsluitend uit trappen, een dikke 3000. We breken vandaag ons trappenrecord, want we zijn er zo'n 2200 naar boven gegaan en ongeveer 5400 naar beneden. Eens kijken hoe we morgen ons bed uitkomen... :-)

Beneden aangekomen wacht ons dus die 10 Mile Natural Gallery. Nou zijn de Chinezen niet zo nauwkeurig als het om getallen gaat, dus die 10 mijl is schromelijk overdreven. Bij het treinstationnetje (er rijdt een elektrisch treintje door het dal) staat nog een waarschuwing dat de wandeling 5,8 km is en dat je bij heet weer moet oppassen voor je gezondheid, maar De Reisleider weet beter en houdt het op maximaal 2 km. Astrid twijfelt nog even, want vindt die kleine 6 km te lang na die duizenden trappen van zonet, maar we pakken toch de benenwagen. Na 1,7 km staan we bij het beginstation. ;-) De laatste 700 meter krijgen we wel opeens een flinke stortbui over ons heen, maar we hebben de regenjassen meegenomen, dus kunnen die ook eens gebruikt worden.

Met de shuttle bus rijden we terug naar de ingang van het park, waar een rij taxi's de bezoekers op staat te wachten. Het ritje kost nu opeens 15 yuan, maar voor die 60 cent extra gaan we echt geen ruzie maken. :-) Om half 5 zijn we weer op onze kamer.

Na een heerlijke douche moet er natuurlijk ook nog gegeten worden. Het hotelpersoneel probeert ons, 3 man sterk, uit te leggen waar we kunnen eten en dat is slechts 300 meter lopen. We komen in een restaurant waar in iedere tafel een grote wok is ingebouwd die gestookt wordt op hout. Je bestelt de ingrediënten waarna de kok de handel komt bereiden aan tafel. Wij kiezen voor 1 portie varkensvlees (dat zijn 2 soorten), Chinese kool en aardappelschijven. Aan dat portie vlees zien we al dat dat veel te veel is voor ons. Maar wel heel gezellig zo! Een halve liter bier van 1 euro erbij en je eet je buik weer vol voor een habbekrats. :-)

Morgen zetten we geen wekker. We gaan nog wel even het natuurpark in, maar eind van de middag moeten we richting luchthaven voor de laatste binnenlandse vlucht. we doen weer even wat rustiger aan.