Helgelandstrappa (abort mission...)

We schreven het gisteren al: we hebben vandaag eigenlijk goed weer nodig. We willen namelijk de Helgelandstrappa bedwingen. Dat is een door Nepalese sherpa's aangelegde stenen trap bij Mosjøen naar het topje van de Øyfjellet, 818 meter boven zeeniveau. En Mosjøen ligt op circa 0 meter, want het ligt dus aan een fjord... 😏 De trap is nog niet helemaal klaar, maar bestaat nu al uit ruim 3000 treden, en zal als hij af is de langste stenen trap van Noorwegen zijn. Dat wordt dus een flinke klim en De Reisleider heeft er dan ook 6 uur voor uitgetrokken.

Maar als we om 7 uur opstaan regent het, zoals voorspeld. Motregen weliswaar, maar als je daar genoeg van over je heen krijgt wordt je er toch flink nat van. En door de laaghangende bewolking wordt het zicht er ook niet beter op. We zien dat het "later op de dag" iets beter wordt. We doen heel rustig aan en staan een uur later dan gepland onderaan de trap. Hebben we in ieder geval een uur regen gemist. 😁

Al meteen in het begin merken we dat de traptreden hier toch wat hoger zijn dan bij ons thuis. Die sherpa's zijn toch kleine mensen? 🤔 Berggeitje hopt al rap weer van steen naar steen en is al snel uit het zicht, geholpen door de laaghangende bewolking. Af en toe wacht ze natuurlijk op De Reisleider, maar die is dan ook druk met het aantal gelopen traptreden turven in zijn notitieboekje. Jullie willen straks natuurlijk wel precies weten hoeveel het er zijn, toch? Gedurende de eerste 1636 treden houden we zicht op het aan de overkant van de rivier gelegen Mosjøen (we voegen straks een van internet afgeplukte foto toe van dit deel van de trap, die af en toe met kaarsjes verlicht wordt, zodat het pad te volgen is). We staan dan op 330 meter hoogte en hebben die reis nét binnen het uur afgelegd. Dat kon Astrid natuurlijk vééél sneller, maar ja, die Reisleider hè? We proberen nog een stukje hogerop te komen, maar na precies 2436 traptreden (ok, Astrid 2471...) geven we het op. De wind neemt op deze hoogte (520 m) toe, het miezert nog steeds en het is koud. Bovendien hebben we hier geen mooie uitzichten meer. Abort mission!

Op weg naar beneden komen we nog een local tegen die hardlopend de trap op rent... 😲 Als wij na 2:30 uur weer beneden zijn, in plaats van de ingecalculeerde 6 uur, hebben we dus nog tijd "over". Die vullen we door in een cafétje koffie/thee te nuttigen met een flink stuk gebak. 🍰 Al die verloren calorieën moeten natuurlijk wel weer aangevuld worden...

In anderhalf uur rijden we door naar Mo i Rana, waar we bij uitzondering 2 nachten zullen blijven. Te voet zoeken we een barretje waar René een biertje kan drinken, maar die vinden we niet! Zitten we hier in de Noorse biblebelt? Dan maar eerst uitrusten op onze kamer. We hebben zowaar een ligbad, dus René gaat even horizontaal. Dat gaat goed tot het moment dat hij de stop uit het bad trekt; al snel staat er meer water in de badkamer dan in het bad...

Tegenover het hotel ligt een goed aangeschreven restaurant en voor het eerst in Noorwegen kunnen we een reservering maken. Bij alle andere gelegenheden was de boel al volgeboekt (door corona hebben veel restaurants minder tafels beschikbaar) waardoor we moesten uitwijken naar cafetaria-achtige eettentjes. Daar kan je prima eten, maar de keuze is doorgaans beperkt. Vandaag, op een voor ons speciale dag, kunnen we echter genieten van bubbels, goed eten en een stiekem door De Reisleider geregeld verrassingsdessert voor 2 personen.

Een mooie dag, afgezien van het weer.