Goudzoekers!?

Na een koude nacht, zijn we weer op tijd uit de veren. We hebben vanochtend nog een (berg)wandeling gepland, maar de weersverwachting heeft het alleen maar over regen en onweer. Vanaf 9 uur. Op de campground is de lucht echter vrijwel geheel blauw, dus we rijden toch maar naar de plek van bestemming. En ook daar is de lucht vrijwel geheel blauw. Het is zondag, en blijkbaar hebben meer mensen het idee om te gaan wandelen, want we kunnen nog maar nét een parkeerplekje vinden voor De Kabouter en het is pas half 10.

We beginnen de wandeling op 3450 m hoogte en klimmen naar een topje op 3730 m. Gezien de hoogte waar we op beginnen verwachten we een zware klim (ijle lucht), maar niets is minder waar; in 50 minuten staan we boven en we staan niet eens erg te hijgen. 💪 Mogelijk zijn we wat aan de ijle lucht gewend geraakt doordat we al een aantal dagen redelijk hoog zitten. De omgeving is weer prachtig! We twijfelen nog even of we tóch niet nog een topje verder zullen doen, maar besluiten het erbij te laten. We hebben nog een afspraak om 14 uur en willen daarvoor nog lunchen. We maken er geen haastdagje van. En dat is maar weer goed ook!

Want op weg naar onze afspraak raken we in een dikke file die ons 50 minuten kost. Een ernstig ongeluk (één auto volledig uitgebrand en een ander helemaal in de kreukels) zorgt voor 10 km file. Als we net weer mogen rijden komt het beloofde noodweer dan toch. We zien overal bliksem en de regen klettert op het dak. De laatste 300 m naar de parkeerplaats doen wat "Zuid-Afrikaans" aan. We moeten laveren tussen de geulen, keien en gaten, terwijl de regen het pad in een rivier verandert. 😅

We staan nu bij de Hidee Goldmine, volgens de medewerkers daar de enige goudmijn ter wereld waar je zelf aan het "spul" mag zitten. Maar dat komt later. Terwijl we lunchen (midden in een stromende rivier 😉), komen er nog 2 auto's bij op de kleine parkeerplaats. Met helm, hoofdlamp en gids gaat het groepje de mijn in. De gids vertelt ons een en ander over de geschiedenis van de mijn, die teruggaat tot 1860, de werkomstandigheden toen (kinderen vanaf 6 jaar werkten toen al in de mijn 😲) en laat ons de verschillende gereedschappen zien die in verschillende tijden gebruikt werden. Ook laat hij ons zien hoe een goudader eruit ziet en hoe je pyriet van goud kan onderscheiden, ze komen namelijk beide voor in de mijn. Op een punt waar ze in de jaren 70 van de vorige eeuw een rijke goudader gevonden hebben mogen we allemaal met hamer en beitel een stuk rots uit die ader slaan om mee te nemen. Denk nu niet dat je dan een brok puur goud in je handen hebt, je hebt een stuk rots, waar zowel pyriet in zit (dat glinstert), als goud (dat glinstert niet). Je hebt dan nog een heel proces nodig om goud uit die rots te krijgen. Om je een idee te geven: uit die rijke ader wordt per 1000 kg rots 150-300 gram goud gehaald.

Na de tour door de mijn mogen we ook nog even "goud wassen" met een goudpan. Na een korte cursus gaan we zelf aan de slag. Ook hier mogen we het gevonden goud(stof) houden. Omdat er zowel in de rots als in het zand/stof/gruis metalen zitten wordt geadviseerd om dit in de koffer te stoppen, omdat anders op de luchthaven de metaaldetector af kan gaan. 😄 Al met al een hele leuke ervaring.

Nu staan we dan op Cherry Creek State Park in Denver en moeten we ons voorbereiden op het afscheid van De Kabouter. 😪 En ook hier onweer- en regenbuien. We blijven nog 2 hele dagen in en om Denver, dus we hopen op een kleine weersverbetering.