In den Heere...

Voor een atheïst in hart en nieren heeft De Reisleider best wel veel kerken in het programma gezet. Dat heeft meer te maken met de architectuur van die gebouwen dan met het gedachtengoed van De Grote Baas. Ook vandaag doen we er verschillende aan. Maar we beginnen bij het begin. Zowel gisteravond als vanmorgen vroeg (7:45 uur vinden we echt wel "vroeg") lukt het niet om de auto op te laden. Continu bezet. Op zich geen ramp, maar dan moeten we onderweg een keertje extra laden. Na wederom een erg goed ontbijt gaan we op pad. Al binnen een kwartier komen we "lege" laadpalen tegen, maar geen erg snelle, dus we laden alleen wat we denken nodig te hebben tot het volgende geplande laadmoment. En ondertussen maken we een wandelingetje in de omgeving.

De eerste stop is bij het Torpo staafkerkje, dat nét open gaat voor bezoek. We krijgen een privé rondleiding van de gids en leren weer wat bij over dit soort kerkjes. Allereerst een rectificatie: een staafkerk heeft zeker niet altijd maar 6 of 8 staven; deze heeft er zelfs 14. Maar wel in een rechthoek. Ook De Reisleider zit er wel eens naast... 😊 Dit kerkje is gebouwd in 1160, is de op 1 na oudste, en is van binnen nog authentiek. Hij is alleen in 1880 een stuk kleiner gemaakt, toen vlak naast de staafkerk een nieuwe kerk werd gebouwd. Men had het hout nodig. Maar wat er nu nog van over is is werkelijk prachtig. Ook dik 800 jaar geleden wist men al dat verschillende houtsoorten verschillende eigenschappen hebben, en daar hebben ze bij het bouwen van de kerk gebruik van gemaakt. Onze gids wist zelfs te vertellen waarom wij in Nederland (en in andere landen ook) de term "rijke stinkerds" hebben. Dat komt omdat alleen rijke mensen het geld hadden om in de kerk (onder de houten vloer) begraven te worden. Enig idee hoe het na verloop van tijd in zo'n kerk gaat ruiken? Juist, daarom dus! 😱

Weer onderweg lassen we een sanitaire stop in. Normaal gesproken niets bijzonders, maar nu wel het vermelden waard. Er staat namelijk een schaap. Volgens René een gewoon schaap, misschien zelfs een dom schaap, maar volgens Astrid een bloeddorstig monster. Het beest voelt zich kennelijk tot haar aangetrokken en achtervolgt Astrid, die rondjes om de auto loopt om van haar belager af te komen, gevolgd door dat schaap... Helaas mag René de video van dit tafereel niet plaatsen... 🐑

Op naar het staafkerkje van Hegge. Die is echter gesloten voor publiek, dus kunnen we hem alleen van de buitenkant zien. Maar hij haalt het niet bij die van Torpo. Bij Rjupa heb je een panoramisch uitzicht over de dorpjes langs Vinstervatn en het berglandschap van de Valdres vallei. Een mooi plekje voor de lunch. Maar we zitten inmiddels wel op 1200 meter hoogte en dan is het windje best wel koud. We zijn in net natuurgebied Jotunheimen en de weg ligt hier voor kilometers op hoogte. Er zijn vele parkeerplaatsen die bijna allemaal vol staan met auto's en campers. Je kan hier alle kanten op wandelen en Noren doen dat graag. Het is misschien fris, maar de zon schijnt; het is prachtig wandelweer. Ook kom je af en toe een eettentje (met sanitair, zonder schapen) tegen en ook daar staan de parkeerplaatsen vol. Ze hebben er heerlijke wafels... 😋

Ook wij doen een wandeling en wel bij Hulderstigen. Even de benen strekken tijdens een wandeling van een kleine 6 km door Stuttgonglia Nature Reserve met 15 infoborden langs het pad. Het gebied bestaat uit berken- en pijnbomen met moerassen. Een mooie wandeling met weinig hoogteverschil. Notitie voor de evaluatie: antimuggenspul gebruiken vóórdat je een moerasgebied ingaat... 🙈

Dan hebben we nog het geplande laadmoment vlakbij het kerkje van Vågå. Er staan 2 snelladers, 1 langzame lader en 4 auto's. Een Belgische dame in een Noorse auto legt ons uit dat als een auto klaar is bij de snellader, die plek wordt ingenomen door eentje die nu bij de langzame lader staat. En dáár mag dan de volgende in de rij vast beginnen met "voorladen". Terwijl we staan te wachten op onze beurt komen er nog meerdere elektrische auto's bij. Sommigen vertrekken weer en sommige blijven wachten. Er worden hele gesprekken gevoerd over het achterblijven van de infrastructuur in Noorwegen voor wat betreft laadpalen. Wij moeten uiteindelijk een half uur wachten voor we aan de beurt zijn, maar volgens een andere dame "valt dat best wel mee". Ze is erger gewend. Dat belooft nog wat... Wel grappig dat we in gesprek raken met een Noorse vishandelaar die ook in Velsen en Urk komt. Tijdens het laden lopen we even terug naar het kerkje dat wederom een staafkerk is en wederom gesloten. Jammer.

We hebben vandaag meer staafkerken gezien dan laadpalen. Valt er iets te regelen met Hem daarboven zodat er méér komen? Op héél korte termijn? 😇