Trollen en water

Åndalsnes, waar we overnacht hebben, is eigenlijk het eindpunt (of in ons geval: het beginpunt) van de weg over de Trollstigen, onder Noorwegengangers ongetwijfeld bekend. Voor de niet-Noorwegengangers: de Trollstigen Nationaal-Toeristische Route is een 104 kilometer lange weg tussen Åndalsnes en Geiranger (in feite nog iets verder dan Geiranger zelf). Het is een van de mooiste wegen in Noorwegen en bereikt een hoogte van 1038 m. Vanuit Åndalsnes (zeeniveau) gaat het al snel omhoog via een flink aantal haarspeldbochten. Links, rechts en van voren zie je alleen maar bergen en meerdere watervallen die het riviertje in het dal van water voorzien. Je ziet de weg met al haar bochten ook voor je en dankzij de vele mogelijkheden om je auto even aan de kant te kunnen zetten kan je hier mooie foto's maken. We zijn vroeg en het is gelukkig nog rustig, maar later op de dag zal het beslist lastig worden om langs de weg te stoppen. Op iets meer dan 700 m hoogte is het Grote Uitkijkpunt. Je kijkt terug op de weg die je net gereden hebt en aan weerskanten klettert een waterval naar beneden. Het is op deze hoogte maar 7 graden, dus een trui is wel even nodig.

Na Trollstigen rijden we eerst over een soort van hoogvlakte met ruige bergen en mooie dalletjes. Er wordt hier ook weer volop gekampeerd. Dit is een prachtig gebied waar vele wandelingen te maken zijn. Tijdens de afdaling stoppen we nog even bij Gudbrandsjuvet, een 5 m breed en 20-25 m hoog ravijn waardoor de Valldøla rivier zich wurmt. Er zijn verschillende uitkijkpunten gemaakt, maar het geheel valt toch een beetje tegen.

Weer op zeeniveau moeten we een veerboot nemen waarna de weg weer omhoog gaat richting Geiranger.  De afdaling naar Geiranger gaat weer via haarspeldbochten waarbij bij de eerste (hoogste) een mooi uitzichtpunt (Ørnesvingen) is gemaakt. Je hebt hier zicht op het verderop gelegen stadje en een deel van de Geiranger-fjorden. Deze weg is ook prominent aanwezig in de Noorse film The Wave, een in onze ogen verrassend goede en spannende film over een afbrekende rots die een vloedgolf veroorzaakt.

In Geiranger zijn we al een paar keer geweest, maar we hebben nog niet eerder de wandeling langs de door de stad lopende waterval gedaan. Dankzij een aangelegde ijzeren trap met ruim 300 treden kan je langs de waterval lopen, die op zich best de moeite waard is. Iets voorbij Geiranger ligt de voormalige boerderij Vesteras Farm, nu een restaurantje. Daar begint een wandeling naar de 45 m hoge Storsæterfossen, een waterval waar je achterlangs kan lopen. Zoals gebruikelijk moet er dan eerst wel weer flink geklommen worden, 280 m in dit geval. Het eerste stuk is redelijk steil, maar later wordt dat minder (ook hier weer stenen traptreden van sherpa's) en na 3 kwartier staan we bovenaan de waterval waar een met gras begroeide heuvel ons begroet. Er zitten hier meerdere mensen te genieten van de omgeving. Een stenen trap leidt naar beneden en gaat achter de waterval langs. Toch altijd weer een speciale ervaring als dat mogelijk is. Na de wandeling doen we ons tegoed aan een heerlijke (maar overprijsde) wafel met frambozen en ijs, maar dat scheelt dan wel weer 10 euro aan parkeerkosten, want parkeren is alleen gratis voor gasten van het restaurant... 😄

Een paar kilometer verderop is er nog een mooi uitzichtpunt met zicht op Geiranger, maar de dag schiet nu al aardig op en we moeten nog meer dan 100 km rijden. Er is eigenlijk teveel te zien; dit is een heel mooi stukje Noorwegen. 👌

Nu zitten we in het uiterste puntje van Oldedalen en worden we omgeven door hoge bergen en, natuurlijk, watervallen. De gletsjer Briksdalsbreen (of wat daar van over is) ligt op een steenworp afstand (okee, als je een beetje ver kan gooien dan) en gaan we morgenochtend bekijken. De auto hangt hier, net als een aantal andere auto's, met de thuislader aan een gewoon stopcontact. Morgen na de wandeling hebben we weer een volle accu. Gratis. Goed geregeld hier. 👍

Mooie dag vandaag; veel gezien, goed weer en René kon nog enigszins in het spoor van Berggeitje blijven... 😄