The Longest Day

Iedere rondreis komt hij terug: de langste rijdag. Vandaag moeten we 444 km asfalt verslinden. We halen vanochtend snel nog even wat boodschappen en een emmer koffie bij Starbucks voor de chauffeur, maar dan gaat de cruise control op 75 mijl (= 121 km/u). Het eerste stuk van vandaag is 270 km en die leggen we in één ruk af. Doordat de cruise control nagenoeg 2 uur lang op 75 kan blijven staan (het is zondag en we zijn in de middle of nowhere) schiet het lekker op. Doel van etappe 1 is Devils Tower National Monument, het eerste nationale monument van Amerika. Devils Tower zullen veel van jullie al eens gezien hebben, want hij diende als zitplaats voor het ruimteschip uit Close Encounters of the Third Kind. We hebben goed gekeken, maar geen marsmannetjes gevonden. Ook niet van een andere planeet. Wel veel Amerikaanse motorrijders, en je zou net zo goed kunnen zeggen dat die ook van een andere planeet komen... 😎

Maar goed, Devils Tower is een grote monoliet van 386 m hoog. Over het ontstaan van dit stuk rots bestaat geen zekerheid. Het is in ieder geval een intrusief gesteente (stollingsgesteente dat diep onder het aardoppervlak is gestold). Het is nooit een vulkaan geweest, want in de omgeving is geen lava of as te vinden, dus waarschijnlijk is het gesteente ooit als magma omhooggeduwd, maar tot stilstand gekomen en afgekoeld. Het omliggende zandgesteente is later door erosie verdwenen. We lopen een rondje om deze steen heen om hem van alle kanten te kunnen bekijken. We zien een groep klimmers die de weg naar boven wagen; dat lijkt ons een flinke uitdaging. 😅

Toch even een serieus moment als De Reisleider zich genoodzaakt voelt zijn klant disciplinaire maatregelen op te leggen nadat zij voor de tweede keer deze reis haar telefoon op het toilet heeft laten liggen. Deze keer kostte het een kwartier om hem terug te krijgen; een dergelijke ondermijning van Het Schema kan natuurlijk niet getolereerd worden. Voortaan moet zij haar telefoon afgeven vóór ze een toilet bezoekt (een toiletbezoek in De Kabouter is hiervan vrijgesteld). 

We hadden het al over veel motorrijders. Zeg maar hééél veel motorrijders! Dat komt omdat in het plaatsje Sturgis, dat toch nog zo'n 120 km verderop ligt ieder jaar de Sturgis Motorcycle Rally wordt gehouden, een evenement dat van 5 tot 14 augustus wordt gehouden en meer dan 500.000 (ja, echt waar!) motorrijders trekt. Daar was De Reisleider thuis al achter gekomen, omdat Sturgis in eerste instantie op de route lag, maar er was in de verre omtrek geen accommodatie beschikbaar, dus heeft hij flink moeten puzzelen om de bezienswaardigheden in deze regio aan elkaar te rijgen. Vandaag komen we al honderden stoere mannen en vrouwen tegen op grote motoren (verreweg de meeste zijn Harleys); morgen zal dat nog wel erger worden, want dan komen we dichter bij Sturgis. Een van de mannen heeft een jasje aan met "DILLIGAF" op zijn rug. Kenners (waaronder Davy) weten wat dit betekent. 😉

De volgende 160 km brengen ons bij Jewel Cave National Monument (in South Dakota). Op dit moment is Jewel Cave de op 2 na langste grot ter wereld, met 343 km aan ontdekte gangen. Maar door de luchtstromen die uit de grot komen nauwkeurig te bestuderen heeft men berekend dat wat inhoud betreft slechts 3-5 % van de grot ontdekt is. 😲 De grot is voor 95% droog en we zien dan ook weinig druipstenen formaties. Jewel is dan ook niet gemaakt door een rivier, maar door rondcirculerend grondwater, en dat heeft geleid tot een heel ander soort grot dan we gewend zijn. De grot zit vol met kristallen formaties (vandaar de naam). Niet alle kristallen zijn glanzend; het meeste juist niet. Zie de foto's. Het aangelegde pad in de grot (over meer dan 700 traptreden) is erg goed en veilig. Uitglijden is bijna niet mogelijk. Een prima excursie! 👌

Jewel Cave ligt vlak bij de eindhalte van vandaag. Ondanks de lange rit zijn we er om 18 uur. Na een paar dagen met regen en koeler weer hebben we vandaag wel weer de korte broek kunnen aantrekken, want het was zo'n 26 graden en droog. Zo mag het wel weer even blijven.