De Bluf van Scott

Astrid gaat vanochtend op knopenjacht en René gaat met De Kabouter naar het toilet… 🤔 Toelichting: we zitten op campgrounds en we delen ons plekje iedere dag weer met (vele) vliegen. Hoeveel we er ook platslaan, er komen steeds weer nieuwe. Vanochtend ook weer. Astrid gaat met een opgevouwen krant op jacht en ziet een knoop op een overhemd van René aan voor een vlieg. Pats! Knoop overleden… 😂 Misschien volgende keer toch maar je bril opzetten?

En René dan? We hebben de intentie om de "grote boodschap" niet in De Kabouter te doen. We komen "restrooms" genoeg tegen (toilet is niet een woord dat Amerikanen gebruiken) en ook zijn die er op iedere campground. Bovendien laat het controlepaneel continu zien dat de "black water tank" (waar het toilet in uitkomt) voor tweederde vol is. 😒 Ook al legen we die tank. Geen idee wat zich daar beneden afspeelt… Dus als we vanochtend op pad willen rijden we eerst naar het toilet zodat René zijn ochtendritueel kan afmaken. Zónder 2x 600 m te moeten lopen in de (nu al) hitte. 😎

En voor de zekerheid halen we ook meteen maar een flinke bak koffie voor de chauffeur bij het restaurantje van de Campground, die echter zo heet is (en blijft) dat hij hem pas na 40! minuten kan drinken. 🥤

Goed, weten jullie dat ook weer. We rijden eerst naar Agate Fossil Beds National Monument. In de vallei van de Niobrara River liggen 2 heuvels waar heel veel fossielen van zoogdieren gevonden zijn. De fossielen zijn 23 miljoen jaar oud (uit het Mioceen) en zijn erg goed bewaard gebleven. In het Visitor Center zijn 2 interessante exposities ingericht. Eentje over de gevonden fossielen en eentje over gevonden voorwerpen van de oorspronkelijke bewoners. Knap te zien hoe men puzzelstukje voor puzzelstukje het verleden weet te reconstrueren. Daarna doen we daar een wandeling. Langs het pad zijn fossielen te zien van de spiraalvormige holen die de Paleocastor (een soort landbever) groef.

Dóór naar Scotts Bluff National Monument, een 240 m hoge rotsformatie in het zuidwesten van Nebraska. Het is eeuwenlang een herkenningspunt geweest voor de inheemse bevolking, en later voor de westerlingen. Hoewel je met de auto naar boven kan rijden (wat veel Amerikanen dan ook doen), nemen wij natuurlijk de benenwagen. Een pittig klimmetje in de volle zon, onderbroken door een korte tunnel. Bovenop zijn verschillende uitzichtpunten met weids zicht over de omgeving.

We hebben nu nog 170 km te gaan voor we de campground bij Cheyenne bereiken, de hoofdstad van Wyoming. Het is weer bloedheet en we staan volledig onbeschermd , dus meteen de airco weer aan. Maar er komt bewolking opzetten waardoor de zon schuilgaat en het afkoelt. Stuk beter zo. Of het ook gaat regenen merken we vanzelf. Voorlopig zitten we nog lekker buiten.

Morgen zitten we midden in Rocky Mountain National Park, en zullen we wel weer geen internet hebben. Lees morgen dus gerust het verslag van vandaag nog een keer, dan raak je niet ontwend. 😁