Billabong Sanctuary / Townsville

Even voor de zekerheid: gisteren hebben we 2 verslagen geplaatst. Heb je de Whitsunday Islands gemist, dan heb je nog wat in te halen…

Vandaag gaan we weer zo'n 280 km naar het noorden. Het eindpunt is Townville, een redelijk grote plaats aan de kust. Tussen Airlie Beach en Townsville liggen voornamelijk suikerrietvelden, en als je er daarvan eentje gezien hebt, dan weet je het wel. Pas na 250 km is er iets interessants, dus we rijden daar in één ruk naartoe. Het is zondag en misschien daarom erg rustig op de weg. Cruise control op 102 en daar kan hij lang op blijven staan. Een paar keer moeten we langzamer verkeer inhalen, maar dat gaat inmiddels prima.

We zijn daardoor al vroeg bij Billabong Sanctuary, wat door sommigen het beste interactieve wildlife reservaat wordt genoemd. Dat zal dan komen door de vele voorstellingen die er gegeven worden, of dat nou het voederen van bepaalde dieren is, of praatjes over bv het uitbroeden van krokodillen, gifslangen, de gewoontes van koala's en nog veel meer interessants. En allemaal met levende voorbeelden erbij. Tegen een extra vergoeding mag je ook met een koala op de foto. We hebben dat al eerder gezien, maar nu kan Astrid zich niet meer inhouden; ze móet met zo'n knuffel op de foto.

Het voeren van de krokodillen maakt indruk. Niet alleen omdat de verzorger op een halve meter van een krokodil van ruim 4 meter staat, maar vooral om wat hij vertelt. Er hangt een halve kip aan een touw, maar iedere keer dat de krokodil wil toehappen haalt de verzorger het eten weg. Dat doen ze niet om te pesten, maar de krokodillen mogen niet lui worden, want dat kan in het echt ook niet. Hij moet er dus moeite voor doen om zijn eten te krijgen. Meer moeite dan Astrid doet voor een halve kip… ;-) We zien nu ook voor het eerst een kasuaris, maar die keert zijn rug naar ons toe en verstopt zich in zijn hok. We hopen deze dieren nog in het echt tegen te komen.

Na een dikke drie uur vinden we het mooi geweest en zoeken we ons nieuwe onderkomen op, zodat we nog tijd overhouden om Townsville aan een nader onderzoek te onderwerpen. Tussen ons huisje en het strand ligt Castle Hill, een heuvel van 286 m hoog. Geheel tegen onze principes in gaan we met de auto naar boven. Tsjongejonge, wat moet Townsville een gezonde bevolking hebben… Het barst er langs de weg van de hardlopers en wandelaars. Kwamen we langs Bruce Highway weer vele platgereden kangoeroes tegen, hier liggen overal platgereden hardlopers langs de weg, die… wat zeg je? O, dat laatste is niet waar volgens Astrid… Maar je moet wel je best doen om ze niet te raken. Zo beter?

Boven op de heuvel zijn verschillende uitzichtpunten. Aangezien dit de enige verhoging van betekenis is in het landschap heb je 360 graden zicht. En het is een komen en gaan van bezweette mannen en vrouwen in alle leeftijdscategorieën.

We rijden door naar het strand en maken nog een flinke wandeling over de brede boulevard. Voor de kust zien we het eiland Magnetic Island, ons doel van morgen. Als we eenmaal de 10000 stappen gepasseerd zijn mag René eindelijk op zoek naar een barretje om wat te drinken. Al gauw staan er 2 cocktails op tafel :-)

Dat we noordelijker komen merk je ook aan het klimaat: vanmiddag is het 28 graden, maar vanavond kunnen we zelfs buiten zitten zonder een sweater of zoiets aan te moeten trekken; de nachttemperatuur daalt nu niet verder dan tot 16-17 graden.