Magnetic Island

We hoeven ons vanochtend niet te haasten (denken we), want we worden om half negen in de haven verwacht om de ferry van kwart voor negen naar Magnetic Island te nemen. We laten onze auto achter op het vaste land, want we hebben een 4x4 gehuurd op het eiland. Om 8 uur vertrekken we voor een ritje van nog geen 10 minuten (denken we). De wegwerkers van Townsville besluiten echter anders. Onze TomTom stuurt ons naar een weg die afgesloten is wegens wegwerkzaamheden. Ok, nemen we de eerste afslag verder. Maar door allerlei eenrichtingswegen komen we op hetzelfde punt uit. Zacht gevloek. Volgens mij moet je hier naar boven en dan linksaf, probeert Astrid dapper. Wederom komen we op hetzelfde punt uit... Harder gevloek. We nemen nog een afslag verder en volgen de bordjes "detour" tot we die niet meer zien. Nog meer afgesloten wegen en weer die eenrichtingsstraten en je raadt het al... voor de vierde keer op hetzelfde punt. Luidkeels gevloek. Het is inmiddels half negen. We vragen een werkvrouw hoe we bij de haven moeten komen, rijden eerst nog een verkeerd rondje (5) en vinden dan een weg waar je zowaar op mag rijden. De ingang van de terminal voorbijrijdend duwt René Astrid de auto uit om de formaliteiten te regelen. Het is 8:38 uur. René moet dan nog parkeren en dat moet een stukkie verderop. Met alle bagage (2 rugzakken, een tas en een koelbox) rent René naar de terminal waar Astrid groen licht heeft gekregen voor de ferry. Om 8:43 zitten we hijgend en puffend aan boord. Goed begin van de dag. ;-)

25 minuten later staan we op Magnetic Island (dat zo heet vanwege kapitein Cook, die dacht dat zijn instrumenten vanwege een magnetisch veld van slag raakte toen hij er langs vaarde). Het is slechts 52 km2 groot. Zoals gezegd, we hebben een 4x4 gehuurd, want met een gewone auto mag je niet overal komen. En wat voor een… Een Opel Frontera uit de vorige eeuw, met 260.000 km op de teller, en een versnellingsbak met kuren. We zullen het ermee moeten doen, maar het schakelen gaat echt beroerd; René kan gewoon doorgaan met vloeken… ;-) Bovendien is de tank bijna leeg, dus moeten we er eerst een paar liter ingooien om überhaupt het eiland te kunnen bekijken.

Tot zover het geklaag. Vanaf nu storten we ons op de natuur. Achtereenvolgens doen we het volgende:

We beginnen bij West Point. Waarom dat zo heet laat zich raden. Afgezien van een flink strand is er niets te doen, maar het ligt aan een onverharde weg, én we hebben een 4x4, dus wij erheen. Na een strandwandeling zijn we klaar voor het echte werk.

Hawkings Point bij Picnic Bay is een uitzichtpunt op een landtong, tussen 2 baaien in. Wel even 100 m klimmen, maar dan heb je ook wat. Mooi uitzicht!

Na een tussenstop op een weggetje aan de kust waar rock wallaby's rondhuppen, komen we bij de hoofdattractie: de wandeling naar overblijfselen uit WO II, bovenop een heuvel, 180 m hoger dan het beginpunt. Hoewel het Fort, zoals het wordt genoemd, ook interessant is, gaat het ons om de wandeling erheen door eucalyptusbossen, bij uitstek geschikt voor koala's. We hopen nu eindelijk deze schattige dieren in het wild te zien. En dat lukt! Omdat het een populaire wandeling is zijn er flink wat wandelaars. En als je dan een groepje van het pad af in het bos ziet staan, dan weet je genoeg. :-) Niet ver boven de grond zit er eentje te slapen (natuurlijk, want koala's slapen 18-20 uur per dag) in een boom. En als we goed kijken zien we nog een baby-koala tussen boom en moeder/vader in. Prachtig! Er worden vele foto's gemaakt… Een paar honderd meter verder staan weer mensen in het bos en ook daar zit zo'n beest. De dag kan niet meer stuk!

Het uitzicht bij het Fort is ook erg mooi, maar de koala's stelen de show.

We rijden door naar Horseshoe Bay voor een koud drankje en besluiten dan nog een wandeling te maken naar Radical Bay dat een baai verder ligt. Is maar 1,4 km. Ja, maar wel weer met 90 m hoogteverschil, en terug nog eens… Bij Radical Bay vinden we een bijna verlaten strand. Twee tenten in de bosjes verraden dat hier overnacht wordt, maar verder zien we niemand.

On half zes leveren we het stuk schroot weer in en eten we nog een hapje bij een uitstekend Mexicaans restaurant, waar we nog worden bezocht door een paar buidelratten (possums) als het donker wordt. Ook zien we nog een stuk of 10 wallaby's. We nemen de boot van 19:45 uur terug naar het vasteland. Meer dan een man of 10 zit er niet op.

Veel gewandeld vandaag (ruim 22000 stappen), mooie natuur gezien en natuurlijk de koala's. Dat stuk schroot zijn we alweer vergeten… ;-)

Vanmiddag kregen we ook nog bericht dat onze accommodatie voor morgen geannuleerd is, maar dat de verhuurder ons heeft kunnen plaatsen bij 3 km verderop wonende "buren". Dat is dus wel een risico als je AirBnB gebruikt; als er toevallig niets anders in de buurt is zit je mooi zonder accommodatie.