Eumundi / Noosa

Hoewel we gisteren (dinsdag) redelijk vroeg naar bed gingen verslapen we ons vanochtend. De accu's moesten zeker even opgeladen worden… ;-) We ontbijten op ons gemak bij het zwembad, want daar is al zon, ook al is het pas 12 graden buiten. Als we net in de auto zitten staan we alweer stil vanwege een ongeluk verderop. Zo loopt de vertraging op Het Schema al snel tot 7 kwartier op.

We beginnen bij de markt van Eumundi. Dat is een markt waar veel inwoners van de omgeving hun zelfgemaakte spullen kunnen verkopen. Je vindt er van alles en nog wat en dat trekt veel mensen aan! Het parkeren wordt dan ook verspreid over meerdere grote grasvelden, en die lijken allemaal vol te staan. We lopen een uurtje rond, kopen niets (Astrid heeft nog steeds geen cashgeld…), maar vinden het dan mooi geweest.

Over vele rotondes rijden we naar Noosa, een klein, maar zeer populair nationaal park aan de kust. We malen er een mooie wandeling van 2 uur. Hoewel we in een bos lopen, lopen we af en toe op gewoon zand. Waar je flink in wegzakt, alsof je op het strand loopt. Raar om hier zoveel zand tegen te komen. De terugweg gaat langs de kust, en dat geeft mooie vergezichten. Er liggen verschillende kleine strandjes, maar die zijn bijna allemaal verlaten. Het is natuurlijk slechts 22 graden, en dat is dus wintertemperatuur ;-)

Na nog een klimmetje een heuvel op besluiten we de laatste wandeling te laten zitten en rijden we terug naar Landsborough, een oud plaatsje op 5 km van ons hutje. René wil voor zijn verjaardag een stevige maaltijd en die hebben ze hier wel ;-) Het is er alleen flink koud binnen; andere gasten die hier vast vaker komen zijn erop gekleed, maar wij zitten gewoon in korte broek. Dat is even afzien…
Gelukkig meldt Jo, de eigenares van ons huis, dat ze de open haard wel voor ons aan wil steken, zodat we niet in een koud huis komen. Dat lijkt ons een goed plan! We nodigen haar en haar dochter meteen uit voor een borreltje. Bij thuiskomst is het inderdaad lekker behaaglijk. Onder het genot van een lekker wit wijntje vertelt Jo ons het een en ander over de omgeving, het huis en de dieren die we hier kunnen zien. Gewapend met zaklantaarns zoeken we vanaf de veranda in de bomen en zien daar al snel een buidelrat (possum). De koala's, vliegende vossen (een groot uitgevallen vleermuis) en huntsman spiders, die wel 20 cm groot kunnen worden, laten zich echter niet zien. We leren een aantal vogels herkennen aan de geluiden die ze maken. Daarover het volgende: het was ons al opgevallen dat als voetgangerslichten op groen springen, er een specifiek geluid klinkt. Zijn we een paar dagen geleden midden in een bos, horen we dat geluid ook! Echt geen voetgangerslichten te vinden, natuurlijk. Dat geluid blijkt van de whipbird te komen. Het mannetje maakt een lang fluitend geluid, waarop het vrouwtje antwoordt met dit specifieke "voetgangerslichtgeluid". Is dat mysterie ook de wereld uit… :-) Verder komen we er vanavond dankzij Jo ook achter dat we van de week geen wallaby's hebben gezien, maar pademelons (daar hadden we nog nooit van gehoord, maar dit is echt de Nederlandse naam). Die hebben ronde oren, en wallaby's puntige. Er schijnt hier in de directe omgeving ook een grijze kangoeroe te wonen die wel 2 meter groot is. Die is iets minder aaibaar als de exemplaren van Lone Pine…

Heel interessant allemaal, maar we moeten toch ook een keer naar bed. ;-) Vandaar dat dit verslag nu, met enige vertraging, vanaf de rand van het zwembad komt. Foto's doen we vanavond; we moeten nu weer op pad.

PS: @Yvonne: nee, we hebben nog geen soortgenoten van de Australian Green Garden Snake gezien. Het is winter hier, en voor de meeste slangen te koud om erop uit te trekken. Maar we blijven opletten!