Gold Coast / Springbrook NP

Zoals gezegd zitten we ergens in de middle of nowhere. Maar dan wel in de buurt van Springbrook National Park, en daar valt een en ander aan moois te zien. We gaan vanochtend echter eerst naar Gold Coast. Dat is niet een attractie waar naar goud gezocht wordt, maar een plaats aan de kust. Zoals de naam al doet vermoeden is dit niet een woonplaats voor het "gewone volk". Samen met het ernaast gelegen Surfers Paradise bestaat het voornamelijk uit torenhoge flats, en bestaan de bewoners uit pensionado's en toeristen.

Gold Coast herbergt ook het grootste winkelcentrum van Queensland, met ruim 400 winkels onder één dak. Louis Vuitton en Prada zijn er een paar van, dus dat belooft wat. Gelukkig heeft Astrid geen contant en  wordt onze bankpas nergens geaccepteerd, dus de schade blijft beperkt… ;-) We zijn snel klaar met het winkelcentrum en lopen door naar het strand voor een flinke ochtend-standwandeling. We zijn niet de enigen, want met een lekker zonnetje, een temperatuur van ongeveer 20 graden (het is 10 uur in de ochtend), en met zeewater van 21 graden is het hier goed toeven. Er wordt al wat gezwommen, er zijn een paar surfers (maar de golfslag is minimaal) en er zijn flink wat wandelaars en hardlopers. En dan is het dus hartje winter! Na de wandeling nemen we op een terrasje een bakkie terwijl we heerlijk in het zonnetje zitten. Wie doet ons wat?

Dan door naar Springbrook. TomTom geeft een korte route binnendoor aan, maar de reisleider heeft thuis al gezien dat die weg sinds maart 2017 door een overstroming zwaar beschadigd is en tot eind 2018 niet helemaal gereden kan worden. TomTom heeft hier geen toegang tot verkeersinfo, dus weet dat niet. Zonder die voorkennis hadden we hier zeker een uur verspeeld.

Via een andere weg komen we waar we willen zijn. In Springbrook zijn een paar mooie uitzichtpunten en verschillende watervallen kletteren aan de rand van de bergen naar beneden. We wandelen er weer flink op los, maar René heeft nog wel de vermoeidheid van gisteren in de benen zitten, dus bergop is het hard werken en zweten. Onderweg naar de volgende attractie moet René moeite doen geen wallaby's plat te rijden, want ze springen zo de weg over. Eentje blijft wat langer zitten, dus die staat nu op de foto. :-)

Het mooiste bewaren we tot het laatst, maar daarvoor moet het eerst donker worden. Bij Natural Bridge, een waterval die je door een natuurlijke stenen boog kan zien, ligt, achter de waterval, een grot waarin glow worms (glimwormen) zijn. Dit keer dus geen nepgrot, maar puur natuur! Dit soort glimwormen komen alleen in Australië en Nieuw-Zeeland voor en zijn unieke diertjes. In feite zijn het larven van een vliegje. Als larve leven ze 6 tot 9 maanden, om de laatste paar dagen als vliegje door het leven te gaan. Een glimworm geeft alleen licht als hij honger heeft, om voedsel (kleine insecten) aan te trekken. Die raken dan verstrikt in de kleverige lijntjes die de larven maken. Heeft de larve gegeten, dan gaat het lampje voor enige tijd uit.

Omdat de beestjes niet tegen licht kunnen (ze worden dan bang en stoppen met schijnen) kan je ze alleen zien als het absoluut donker is. Fotograferen gaat dus ook niet, want van de flits zouden ze hevig van streek raken. Het is een beschermde diersoort, dus het verstoren van de woonomgeving wordt door de autoriteiten niet gewaardeerd. Als we, in het schemerdonker (om 17:15 uur…) bij de grot komen staat daar al een man of 15. Naarmate het donkerder wordt zien we steeds meer kleine lampjes, maar niet zoveel als er in de zomer zouden zijn, want dan zijn ze actiever. Het is een magisch gezicht: alsof je naar een sterrenhemel in een grot kijkt! We zullen een foto van internet halen om jullie een idee te geven hoe dat eruit ziet.

Eenmaal terug in onze Mancave ploffen we moe (de stappenteller geeft ruim 21000 aan) maar voldaan op de bank. Morgen naar de volgende stek!

PS: we krijgen steeds meer de indruk dat we met die witte walvis toch echt iets bijzonders hebben gezien. Omdat niet iedereen de link kan bekijken die in het verslag staat, en het internet hier te traag is, gaan we later kijken of we dat filmpje alsnog op de blog kunnen zetten.

PS2: onze nieuwsgierige trouwe volgster Yvonne is inmiddels ook wakker geworden. Antwoorden op je vragen:

• Nee, wij hebben eigenlijk nooit de tv aan in de vakantie. Maar we worden op straat nog niet herkend, dus het zal wel meevallen… ;-)
• Nee, we zijn niet in Boston geweest.
• Die brug: totaal geen last gehad van hoogtevrees. Het feit dat je gezekerd bent geeft een heel veilig gevoel! En misschien wordt de hoogtevrees ook wel minder, na de afgelopen jaren :-)