Change of plans

Het wordt het verhaal van deze vakantie: plannen aanpassen. Maar dit keer ligt dat niet aan Peru of de gidsen hier, maar aan onszelf. Afgelopen nacht dus de nachtbus Van Nazca Naar Arequipa. Weer met Cruz del Sur, dus met de bus zit het wel goed. Dit keer zitten we echter beneden; de stoelen zijn iets breder en kunnen verder achterover (160 graden) dan boven. Maar ze hebben geen bagageruimte boven de stoelen zoals boven, want er zit natuurlijk nog een verdieping op. Dáár hadden we even geen rekening mee gehouden en hadden onze dagrugzak, die normaal in een koffer zit, als extra bij ons, want toch genoeg ruimte. Niet dus. 😅 Gelukkig past hij tussen de grote rugzakken in.

De rit naar Arequipa vertrekt uiteindelijk om 22:30 uur en duurt 11 uur. Zodra de bus zich in beweging zet zien we mensen de ogen dichtdoen. Sommigen worden pas wakker in de laatste meter. 😲 Geen idee hoe ze dat doen, maar bewegend vervoer en slapen is voor ons geen goede combi. In een vliegtuig kunnen we ook al niet slapen, en nu in de bus dus ook niet. Ja, af en toe een half uurtje of 10 minuutjes, maar meer toch niet. Dat is dan dus de derde nacht van de afgelopen vier dat we nauwelijks nachtrust krijgen. 😣 Astrid trekt het allemaal nog redelijk, krijgt meer energie, maar durft nog niet te eten. René gaat zich echter steeds minder voelen. De luchtweginfectie zit nu echt op zijn borst, hij heeft nog steeds koorts en hoofdpijn, en is natuurlijk erg moe.

Na aankomst in het hotel (voor de zekerheid hebben we een extra nacht geboekt zodat we meteen een kamer op kunnen) kunnen we zowaar nog een ontbijt krijgen, hoewel we eigenlijk te laat zijn. Bovendien worden er 4 dikke pannenkoeken met honing gebracht voor De Reislijder, omdat ze gezien hebben dat hij jarig is vandaag. 🥳. Heel attent en lekker! Na een goed uurtje rusten op de kamer willen we toch nog even iets van Arequipa zien. Het is 26 graden en de UV-factor is 9, dus insmeren is wel even noodzakelijk. 

We laten ons rondleiden door het Museo Santuarios Andinos, beroemd geworden doordat zij Juanita hebben. Juanita was een Inca-meisje van 12-15 jaar dat geofferd is aan de goden. Doordat ze eeuwenlang ingevroren is geweest in het ijs op de top van de vulkaan Ampato zijn organen, bloed, maaginhoud en kleding goed bewaard gebleven en dat heeft een schat aan informatie opgeleverd. Juanita zit in dezelfde houding als de bewoners van Chauchilla in de cabine die op -20 graden gehouden wordt met een luchtvochtigheid van 90%. Dezelfde condities als bovenop de berg. Interessant wat men daar allemaal weet over de rituelen van de Inca's.

Vervolgens doen we een rondleiding door de kathedraal, die in de loop der tijd meerdere keren door aardbevingen beschadigd of verwoest is. Voor het laatst in 2001 nog, toen een van de torens door het dak gevallen is. We slenteren door Arequipa, zien de belangrijkste markt (San Camilo), maar het belangrijkste is een gebakje eten bij La Despense, die daarom bekend staat. We delen één gebakje, want Astrid durft een hele niet aan (dan is ze écht niet in orde), drinken cocathee (zodat René ook eens in een boom kan klimmen...) en nemen het besluit om morgen de ene afspraak die we hebben (op bezoek bij en eten met een gastgezin) te annuleren. Astrid kan niet alles eten, en René heeft misschien wel corona of is besmettelijk met wat anders. Dat gaat hem niet worden.  We communiceren met Dirk uit Lima en die adviseert om toch voor de zekerheid een dokter te raadplegen.

Maar eerst gaan we nog alpaca eten in het restaurant ZigZag, dat ons via meerdere kanalen is aanbevolen. En dat is geen straf. Alpaca is de vleessoort met de minste cholesterol en vet, en wordt hier geserveerd op een verhitte steen, zodat hij doorgaart als hij op tafel staat. We bestellen 1 maaltijd met z'n tweetjes; kan Astrid een beetje meeproeven.

Terug in het hotel vragen we de receptie om een dokter. Drie kwartier later staat die in onze kamer. Wat er dan gebeurt is een film op zich. Dokter (een dame) spreekt geen Engels, dus receptioniste ook mee naar binnen (spreekt een beetje Engels). Na lichamelijk onderzoek blijkt dat René een virale infectie heeft (gezwollen keel, één reutelende long, en lichte verhoging), waarschijnlijk eentje die momenteel rondwaart in Peru, want hier is het winter en dus infectie-tijd. Zou je overigens niet zeggen met die temperaturen hier... Maar dan de behandeling. De dokter wil iets voorschrijven wat René niet mag hebben vanwege zijn verminderde nierfunctie. Medicijnen uit de groep NSAID's (zoals Ibuprofen en al het andere dat op -profen eindigt) zijn voor hem een No-Go. Ga dat maar eens uitleggen in het Spaans. De receptioniste belt Dirk, een (andere) Belg die hier woont en geeft hem aan René. Die krijgt een hele verhandeling te horen over hoogteziekte en dat je met deze klachten de hoogte niet in kan en nog veel meer niet ter zake doende zaken. We willen dat hij vertaalt wat we zeggen, maar we lopen helemaal vast. Exit Dirk 1. De receptioniste belt Dirk 2 (onze contactpersoon). Ah, nu krijgen we wat we willen. Conclusie: 3x daags paracetamol, kamillethee drinken voor de keel, iets voor de luchtwegen en vooral goed slapen. Dat laatste willen we zelf ook. 😁 We zouden de reis moeten kunnen vervolgen, maar René moet de komende 5 dagen wel rustig aan doen. Niet in bomen klimmen dus... 😎 Na drie kwartier kan de dokter weer verder...

Hoe staan we er nu voor: Astrid gaat dus beter; het eten van vandaag zit er nog steeds in. René heeft minder koorts dan zondag, dus hoopt ook op betere tijden. Morgen meer uit het veldhospitaal Arequipa.

FF geen foto's. Geen zin in. Komt morgen wel. Naar bed... 😴