Huacachina

Helaas was onze nachtrust afgelopen nacht inderdaad minimaal. De herrie in het hotel hield tot 3:30 uur aan. ☹ Wel af en toe geslapen, maar niet optimaal dus. Maar we moeten verder... 😅 Om 7:30 uur staat Alberto voor de deur. Net als gisteren moeten we te vroeg weg om te kunnen ontbijten, maar het "breakfast to go" dat we vandaag meekrijgen is een stuk beter dan dat van gisteren. Alberto brengt ons naar de haven van Paracas waar een paar duizend mensen ons al op staan te wachten... Allemaal om hetzelfde te doen: een boottocht naar de Ballestas eilanden, aka de poor-mans Galápagos, speciaal voor deze gelegenheid (het weekend van O'dag) ingekort van 2 uur tot anderhalf uur, om maar zoveel mogelijk mensen daarheen te kunnen krijgen (lees: om zoveel mogelijk geld te kunnen verdienen). Het is dus heel erg druk in de haven, maar gelukkig weet Alberto precies waar we moeten zijn, regelt het betalen van de havengelden en brengt ons naar de juiste plek. Top! 👍

Met een propvolle boot razen we met 45 km/u over het water. Eerst zien we La Calendabro, een geoglief (vergelijkbaar met de lijnen van Nazca) van 2100 jaar oud die een kruising lijkt te zijn van een cactus en een kandelaar. De exacte reden waarom die 170 meter lange tekening gemaakt is is nog steeds onduidelijk. Mogelijk heeft het als baken gediend voor schepen, want de tekening is tot 19 km uit de kust te zien. Doordat er hier nauwelijks regen valt én doordat de wind van achter de helling komt kan deze tekening zo lang blijven bestaan. Dat zou hij in Nederland geen dag volgehouden hebben... 😁

We racen door naar een groep wild uitziende eilanden, met veel grillige vormen en natuurlijke bogen. We zien heel veel zeeleeuwen, vele soorten vogels en welgeteld 2 Humboldt pinguïns. Na een half uurtje kris-kras tussen de eilanden en rotsen door gevaren te hebben en veel te veel foto's gemaakt te hebben scheuren we weer terug naar de haven, om de boot zo snel mogelijk van een nieuwe lading toeristen te kunnen voorzien.

Weer aan wal vragen we Alberto, die ons weer die km naar het hotel moet brengen, ons te helpen bij het pinnen van cashgeld, want dat lukte gisteren niet. Van de 3 pinautomaten die er in Paracas zouden moeten zijn blijkt de eerste niet meer te bestaan, de tweede het helemaal niet te doen, en de derde blijkt ons Maestro logo niet te accepteren. Geen nood. Alberto pint zelf, zoekt de huidige koers van de euro op, en wij kunnen bij hem wisselen tegen een betere koers dan we bij een pinautomaat zouden krijgen, want Alberto rekent geen kosten. 👌

We hebben nog een paar uur "vrij" voor we worden opgehaald om naar de volgende bestemming gebracht te worden. We gooien er nog een ceviche en een pisco sour tegenaan, lopen een rondje en dan staat Wilson klaar om ons naar Huacachina te rijden. Die rit verloopt spoedig tot 4 km voor het eindpunt. We worden tegengehouden door de verkeerspolitie die niemand door wil laten, omdat het veel te druk is in Huacachina en het verkeer volledig vastloopt. Met onze reserveringsbevestiging in de hand en met een hoop niet zo vriendelijk klinkende Spaanse woorden van Wilson mogen we na een kwartiertje toch doorrijden.

Huacachina is een oase in de woestijn. Het ligt dicht bij de grotere stad Ica en is ontstaan doordat hier ondergrondse waterstromen bij elkaar komen. Het is omringd door hoge zandduinen waar vandaan het aanschouwen van de zonsondergang een topattractie schijnt te zijn. De oase heeft maar 1 toegangsweg, vandaar de overspannen houding van de verkeerspolitie, waarschijnlijk bang om tot het einde van de avond de verkeerschaos te moeten oplossen.

De temperatuur loopt vandaag op tot 28 graden en je waant je aan het strand. Maar dan midden in een woestijn…Om 16:45 beginnen we aan de klim naar het topje van de grootste zandheuvel in de buurt. Over een lengte van 600 meter moeten we 130 meter klimmen door los zand. Twee stappen vooruit, één achteruit zeg maar. 😅 Na 20 minuten klauteren staan we boven. Het uitzicht rondom is geweldig, dus het maakt ons niets uit dat we nog 3 kwartier moeten wachten tot de zon ondergaat. Terug naar het hotel is een soort vrije val van de heuvel af. Na 10 minuten staan we onze schoenen leeg te gooien, waar dan ook weer een heuveltje uitkomt… Nog even een hapje eten, een pisco sour-tje en dan is het wel weer mooi geweest. Mooi dagje vandaag. 👌

En terwijl De Reisleider dit verslag schrijft komt van buiten een denderende beat binnen... 😫 Dag 2 van de festiviteiten vangt aan. Dat wordt weer gezellig vannacht...