Plan C

Gisteravond kwam eerst het bericht van de eigenaar van de accommodatie van vanavond dat de rorbu niet beschikbaar is vanwege een "waterprobleem". We kunnen echter wel terecht in een "mini villa". Nou, "mini" is het zeker... we zullen de puzzelkwaliteiten van Astrid nodig hebben om beide in het bed te passen... 😎 Maar er is wel internet! Hebben jullie even mazzel? 

Maar terug naar vanochtend. Als we wakker worden schijnt de zon aan een strakblauwe hemel en er is geen laaghangende bewolking te zien. Zó hebben we het graag. Plan A sneuvelt al vóór het ontbijt. Op de planning staat onder andere een wandeling naar een bergtop én naar een daaronder gelegen strand Kvalvika beach), maar het totale hoogteverschil van bijna 800 m staat ons niet aan. We willen er een rustige dag van maken en genieten van het mooie weer. Door het zonnetje ziet alles er opeens veel vrolijker uit en krijgt de omgeving kleur; we zullen vandaag dan ook regelmatig langs de weg stoppen voor een fotomomentje. Overigens: op bijna alle parkeerplaatsen, -plaatsjes en inhammen langs de wegen staan wel campers of auto's, de laatste veelal met een tentje ergens in het wild, maar soms wordt er ook in of op de auto geslapen. Als je van kamperen houdt, dan zit je hier goed.

We gaan eerst naar Nusfjord, een van de oudste en best bewaard gebleven vissersdorpen van Noorwegen. Bewoond vanaf de 5e eeuw, maar nu niet meer, want het gehele dorp is een museum. We zijn er vroeg en het is lekker rustig. Afgezien van het museum kan je hier ook een rorbu huren en er is zelfs een restaurantje en een bakkerij, dus wil je even "van de wereld af zijn" dan is Nusfjord the place to be.

Plan B behelst alleen de wandeling naar het eerdergenoemde strand; de bergtop laten we in dit geval rechts liggen. Maar alle parkeerplaatsen langs de weg zijn vol, heel erg vol. Kvalvika beach is nou niet bepaald een strand waar je zo maar even heengaat, want je moet er een goed uur voor lopen en je komt daarbij op bijna 200 m hoogte. Maar het strand is ook populair onder het kampeervolk, dus die hebben het komende mooie weer wellicht aangegrepen om op het strand te overnachten. We zullen het nooit weten.

Er kan dus ook een streep door Plan B, maar De Reisleider heeft nóg een alternatief: we gaan naar een ander strand, dat ook voor gewone stervelingen op een eenvoudige manier te bereiken is. Dat strand heet Yttresand en ligt vlakbij de plek waar we al zijn. Parkeren is echter ook daar een probleem; we moeten ruim anderhalve km van het strand op een veldje staan. Dat is goed, kunnen we ons tijdens de wandeling erheen even opwarmen voor het onvermijdelijke: een duik in het zeewater van 11 graden. Het strand is door een natuurlijke scheiding (rotspartijtje) opgedeeld in 2 stukken en het tweede stuk hebben we helemaal voor ons alleen. Al die geparkeerde auto's zijn van wandelaars die een van de vele wandelpaden in de buurt opzoeken. We moeten bijna 100 meter de zee inlopen willen we een beetje diepte krijgen (een ideaal strand voor kinderen), maar we nemen onze duik! Daarna liggen we beschut tegen wat begroeiing op te drogen; er is nauwelijks wind en het is zo'n 17 graden.

De Lofoten staan bekend om hun stokvis. Stokvis is gedroogde vis, meestal kabeljauw. De rekken waar de vis aan gedroogd wordt vind je overal op deze eilandengroep. Maar er hangen geen vissen aan, want die worden in juni "geoogst". Kabeljauw komt van februari tot april naar de "warme" wateren (5 graden) van de Lofoten om te paaien. De gevangen vissen worden per 2 stuks aan de staart samengebonden en op die rekken gehangen om te drogen in de buitenlucht. Na een paar maanden zijn ze de helft van hun vocht krijtgeraakt en zijn de vissen zo hard als hout. Hierdoor zijn ze langer te bewaren. Toch zien we op een aantal plaatsen "iets" aan die rekken hangen. Als we dichterbij komen zien we dat dat allemaal vissenkoppen zijn. Enige idee hoe dat ruikt, duizenden en duizenden van die vissenkoppen bij elkaar? Die geur vind je overal op het eiland terug. Misschien een ideetje voor Axe? "Axe Fishhead, women like flies"... 😆 Navraag leert ons dat die vissenkoppen langer moeten blijven hangen en dan vermalen worden tot visvoer.