Quito

Een nieuw land; een nieuwe hoofdstad. Ecuador is in meerdere opzichten een bijzonder land (geografisch gezien). In Ecuador (oppervlakte 6x Nederland) liggen maar liefst 200 vulkanen waarvan er 15 in de afgelopen 100 jaar tot uitbarsting gekomen zijn. Sommige dáárvan liggen in de buurt van hoofdstad Quito, dus bij een flinke uitbarsting hebben ze daar best wel een probleem. Verder ligt Ecuador natuurlijk op de evenaar, en dankt het zelfs zijn naam aan deze denkbeeldige lijn (equator). En het is maar hoe je ernaar kijkt, maar je zou kunnen stellen dat Ecuador de hoogste berg ter wereld heeft. Algemeen aangenomen is Mount Everest met 8848 m de hoogste berg op aarde. Tenminste, als je meet vanaf zeeniveau. De basis van de berg Mauna Kea op Hawaï ligt ruim ónder zeeniveau. Als je van daaraf zou meten is Mauna Kea 10210 m hoog. Maar de Chimborazo vulkaan in Ecuador doet met zijn 6263 m ook een gooi naar hoogste berg. Dat zit zo: de wereld is niet rond (nee, ook niet plat...), maar een beetje ovaal; aan de polen iets afgevlakt en rond de evenaar iets "breder" (dat komt door de rotatie van de aarde). De top van de Chimborazo ligt daardoor 2072 m verder van het centrum van de aarde dan de top van Mount Everest. 🤔

Quito is de hoofdstad van Ecuador en heeft ongeveer 3,5 miljoen inwoners. Het is niet de grootste stad van Ecuador, want dat is Guayaquil, dat er een miljoentje méér heeft. 40% van all inwoners van Ecuador woont in deze twee steden. Quito ligt op een hoogte van rond 2850 m en is daarmee de hoogstgelegen hoofdstad ter wereld. Omdat het in een rivierbedding tussen 2 bergketens ligt heeft de stad een langgerekte vorm; het is 70 km lang en slechts 4 km breed. 😲 Quito was in de tijd van de Inca’s een belangrijke stad. Feitelijk de tweede hoofdstad (na Cuzco), maar Quito lag in oorlogsgebied en er woonden dus voornamelijk legerpersoneel. Het gebrek aan ingenieurs en andere ambachtslieden valt te merken aan het ontbreken van grote Inca-paleizen en -tempels. Bij de verovering van Quito door de Spanjaarden in 1534 is de stad volledig platgebrand (nog maar een keer: eikels) en daarna weer herbouwd.

We beginnen de dag met gids David en een chauffeur, of eigenlijk chauffeuse. We gaan eerst naar Mitad del Mundo, jullie snappen het: het midden van de wereld, iets ten noorden van Quito, aangezien de meeste kerken pas om 12 uur opengaan, en we anders dus niet veel zouden kunnen zien. Onderweg dalen we een paar honderd meter en hebben we regelmatig een mooi uitzicht op de uitgestrekte stad. De exácte plaats van de evenaar heeft wel een verhaal. Een groep Franse wetenschappers kwam in 1736 naar Ecuador om de exacte locatie van de evenaar te bepalen. Aan het eind van de 20e eeuw liet de regering hier een 30 meter hoog momument plaatsen met allerlei toeristische activiteit er omheen. Leuk om een foto te maken met één been op het noordelijk halfrond en één been op het zuidelijk. Echter, nieuwere metingen op basis van nauwkeurige GPS-metingen brachten aan het licht dat de Fransen er 240 meter naast zaten. Op de échte evenaar heeft men een museum gebouwd (Intiñan), met veel informatie over de inheemse bevolking en waar je leuke proefjes kan doen die alleen op de evenaar gedaan kunnen worden. Zoals:
1. Het draaiende water. Wij zijn gewend dat als je een gootsteen laat vollopen met water en je trekt daarna de stop eruit, dat het water dan een linksom draaiende beweging maakt. Op het zuidelijk halfrond draait het rechtsom. Doe je dit exact op de evenaar, dan draait het water niet. Een simpel proefje bij Intiñan laat die zien. Een paar stappen opzij zetten is al genoeg om het effect te zien. Erg grappig.
2. Een ei balanceren op een spijker. Precies op de evenaar is er geen "kracht" die aan het ei trekt en is het makkelijker een ei te laten balanceren. Astrid neemt de proef op de som (zie video), en binnen een paar seconden lukt het haar, wat haar een oorkonde als "chef eitje" oplevert (zie foto). 😂
3. Op de evenaar lopen. Als je over de evenaar loopt, met je ogen dicht en je armen gespreid, dan is het erg moeilijk om je balans te houden en recht over de evenaar te lopen. Diverse personen uit de groep (ook René) proberen het, en raken al snel van het padje. 😆
Bijzonder leuk om te doen allemaal!

We rijden nu terug naar het centrum van Quito. Onderweg (net als op de heenweg) krijgen we een stortvloed aan informatie over Ecuador en Quito en over de historie van beide. Zijn Engels is zeer goed, we leren erg veel, en vergeten vast méér dan de helft... 😎 De chauffeuse zet ons af bij de op een heuvel liggende kathedraal; de rest doen we lopend.

De Basilica del Voto Nacional (zoals de kathedraal officeel heet) is nog niet zo oud. Met de bouw werd gestart in 1892 en eigenlijk is hij nog niet helemaal klaar (een lokale legende stelt dat als de kathedraal eenmaal af is, het einde van de wereld nabij is, dus laat nog maar even zo... 😉). Het gebouw werd op 18 januari 1985 geïnaugureerd door Paus Johannes Paulus II. Kenmerkend zijn de 2 torens van 115 m hoog (de hoogste kerktorens van Ecuador) en de decoratie van het gebouw dat niet zoals gebruikelijk uit waterspuwers bestaat, maar uit lokale reptielen en amfibiën uit de Amazone en van de Galápagoseilanden. We klimmen naar een uitzichtpunt halverwege de torens en hebben daar vandaan (de kathedraal staat al op een heuvel!) een fantastisch uitzicht over de stad.

David neemt ons daarna mee naar een restaurantje waar typische Ecuadoriaanse gerechten geserveerd worden. De Reisleider valt van zijn stoel als hij ziet dat Astrid (geen soepliefhebber) als voorgerecht kiest voor Yahuar Locro, een soep met o.a. aardappel, kruiden, lamsmaag en gedroogd lamsbloed (schrijf je mee, Marja?). En ze vindt het nog lekker ook! 😲 Thuis dus geen gez**k meer over soep, ja? René kiest voor ceviche, maar dat heeft niets met de Peruaanse variant te maken. In Ecuador wordt de vis gekookt, wordt er geen limoensap gebruikt, en eet je het als een soort soep. Wat hem betreft een betere versie dan in Peru. De hoofdmaaltijd is minder spectaculair, maar wel lekker, en het dessert is meringue, maar dan in vloeibare vorm met aardbeiensap erover. De vruchtensap die we erbij drinken is naranjilla, wat zich in het Nederlands laat vertalen al lulo (niet lullo...), maar dat zegt ons ook niets. Wel erg lekker.

Na de lunch staan er nog een paar kerken op het programma: Iglesia de la Compania de Jesus en Iglesia de San Francisco. In beide mogen we geen foto's maken, maar vooral de eerste is bijzonder rijk ingericht met heel veel detail en bladgoud. We krijgen allerlei weetjes te horen en David laat ons bepaalde opvallende zaken zien, die niet zouden opvallen als je geen gids bij je hebt.

Als afsluiter gaan we naar een cacaofabriekje waar de lekkerste chocolade ter wereld gemaakt wordt. Er zijn natuurlijk wel meerdere bedrijven die dat claimen, maar deze kan dat aantonen door alle gewonnen prijzen op internationale proefwedstrijden. Chocolade hier met een percentage van 60% of hoger is hier absoluut niet bitter, zoals bij ons wel het geval is. We krijgen 5 soorten te proven, drinken een kop warme chocolademelk en nemen afscheid van David. Topgids wat ons betreft. 👌

Inmiddels komen er flinke buien over (de eerste regen van het seizoen zeggen lokale bewoners) en komen we niet droog aan in ons hotel. Het is nu 16 uur en we pakken even rust, want de dag is nog niet voorbij. Vanavond laat stappen we op de nachtbus richting de jungle en zullen we een paar dagen niets kunnen posten (als we geluk hebben is er een paar uur stroom per dag, maar internet zeker niet). Onze hotelkamer blijft gelukkig de hele dag tot onze beschikking, zodat we rustig alles kunnen herpakken. Donderdagavond (voor jullie vrijdagochtend) kunnen we hopelijk het volgende verslag plaatsen.