Arequipa

Vannacht hebben we allebei goed geslapen, een eerste stap op weg naar herstel. René heeft vanochtend geen koorts en het slijm lijkt los te komen. Dat is ook goed. Hij heeft wel besloten vanavond preventief met de pillen tegen hoogteziekte te beginnen, want een luchtweginfectie kan hoogteziekte in de hand werken, en dat willen we niet afwachten als we morgen een bergpas van 4910 meter over moeten. Aan de bezorgde reageerders: We doen echt rustig aan vandaag, maar blijven niet de hele dag op bed liggen. 😉

Even over Arequipa zelf. Dit is de tweede stad van Peru en heeft 870.000 inwoners. Het ligt op een hoogte van ruim 2300 m, dus we zitten al aardig hoog en dat is nodig om al wat te wennen aan de hoogte. Veel gebouwen in de stad zijn opgetrokken uit sillar (zilverwit tufgesteente), uitgestoten door de vulkaan Misti, die op een steenworp afstand (letterlijk in het geval van deze vulkaan) ligt. Omdat Arequipa nog wel eens getroffen wordt door zware aardbevingen (de laatste in 2001 met een kracht van 8,4 😲) is er voornamelijk laagbouw in de stad. In Arequipa valt genoeg te zien. Het Plaza de Armas, met de kathedraal en talrijke koloniale gebouwen, wordt als een van de mooiste pleinen van Peru beschouwd. We waren er gisteren al en het barst er van het leven. Het barst in Arequipa ook van de grote kerken en basilieken die de Spanjaarden honderden jaren geleden gebouwd hebben. Kolossale gebouwen met een rijk interieur. Veel Peruanen zijn gelovig, en je ziet (en hoort) dan ook vaak mensen bidden voor één van de vele altaren die allemaal zijn toegewijd aan een andere heilige.

Vanochtend, na een langzame start, lopen we via twee grote kerken naar Monasterio de Santa Catalina, dat als een kleine stad gebouwd is. Dit klooster uit 1580 van ruim 20.000 m2 is een stad binnen een stad. Volledig ommuurd mochten tot 1970 alleen de 400 nonnen die er woonden naar binnen. Opgetrokken uit sillar, maar geschilderd in rood en blauw is dit klooster een van de belangrijkste en mooiste bezienswaardigheden van Arequipa. Bij de ingang nemen we voor 10 soles per persoon (€ 2,50) een gids die ons een uur lang door het klooster voert en van alles weet te vertellen. Het wordt een privétour, want er zijn geen andere Engelstaligen op dit tijdstip.

Na een theepauze (met gebak 😋) lopen we door naar Mundo Alpaca. Niet alleen een soort kinderboerderij met alpaca’s, lama’s en vicuña's, maar ook zijn hier exposities waar het proces van het vervaardigen van textielproducten wordt getoond. Een vrouw is een Peruviaans kleed aan het weven. Dat gaat haar zo'n 200 uur kosten. Er is een uitgebreide winkel waar je kleding kan kopen die hier gemaakt is. We vragen onze contactpersoon (Dirk) of we hier waar voor ons geld krijgen en dat blijkt zo te zijn, zeker als je een goede aanbieding ziet. Kleding van vicuñawol is de zachtste die er is, maar onbetaalbaar. Voor een op maat gemaakte jas mag je $ 50.000 neerleggen. 😲 Alpacawol is 3-4x zo sterk als schapenwol, ruikt niet als het nat wordt en pluist niet als het gewassen wordt. Baby-alpacawol is niet afkomstig van babies, maar is de eerste vacht van een volwassen alpaca die geschoren wordt. Deze is nog iets fijner als zijn volgende vachten. Omdat we onszelf o zo zielig vinden 😆 trakteren we onszelf op een trui van baby alpacawol, waarna we tevreden terugkeren naar het hotel om te rusten.

Pas tegen etenstijd (we hebben weer gereserveerd bij ZigZag, en nu gaat Astrid sinds lange tijd weer eens écht eten), verlaten we het hotel, nemen nog even een kijkje in de Iglesia de San Francisco, en gaan dan eten in het restaurant dat tegenover deze kerk ligt. Dat Astrid er weer helemaal tegënkan blijkt wel als haar het dessert wordt opgediend en de dame vraagt "to share?". Ze heeft nog nooit zo hard "No!" geroepen en verdedigt haar toetje met vork en mes tegen eventuele aanvallen van de kant van De Reislijder. 😎

's Avonds blijkt de Reislijder nog steeds koortsvrij te zijn, maar hij is nog niet van alle slijm af. We zijn benieuwd hoe het morgen gaat.