Een dag met ups en downs

We hebben voor vanochtend niet echt iets gepland, dus moeten we wat bedenken. Astrid heeft in Hawaii Revealed iets gelezen over een heel goed snorkelstrand, maar daar moeten we dan wel 50 km voor rijden..... Vooruit maar, we hebben die sets niet voor niets gehuurd :-) Op naar Kahalu'u Beach dus! Dat blijkt een heel klein strandje te zijn, met een rif 100 meter van het strand en veel onderwater rotspartijen. Ziet er goed uit; er wordt ook al druk gesnorkeld als wij om 9:30 uur aankomen. Dit blijkt een waar snorkelparadijs te zijn, je hoeft eigenlijk niets te doen. Gewoon ergens in het water gaan liggen en de hele onderwaterfauna trekt aan je voorbij. Vissen in alle kleuren en maten (tot wel 30 cm groot), verschillende soorten zeesterren en koraal, en een enkele schildpad. Werkelijk prachtig! Helaas kunnen we geen onderwaterfoto’s maken, dus moeten jullie het doen met de infoborden die bij het strand staan opgesteld.
In de middag maken wij ons op voor de “Sunset and Stargazing Tour” op de Mauna Kea. Het idee is als volgt: met een 14-persoons busje (grotere bussen mogen niet naar boven) rijden we via de Saddle Road naar de afslag naar Mauna Kea. Iets verderop krijgen we een eenvoudige maaltijd en kunnen we even acclimatiseren (we zitten dan al op 2000 m hoogte). We rijden na het eten verder naar de top (4206 m) om daar de zonsondergang mee te maken. Op weg terug stoppen we nog om naar de sterren te kijken met een door de organisatie meegenomen (flinke) telescoop. En dan zijn we rond 22:30 uur weer terug.
De werkelijkheid: we zijn nog niet zolang op de Saddle Road als het begint  te miezeren. Maar goed, we zitten pas op 800 m, dus we komen er vast nog wel bovenuit. Tijdens het eten regent het vrolijk verder, en ook de verdere weg naar boven blijft mistig en regenachtig. Onze gids stopt regelmatig om ons te laten wennen aan het hoogteverschil, en vertelt tijdens de rit van alles over de natuur, vulkanen en geologie. We komen maar niet uit de bewolking en op onze laatste stop 200 meter onder de top zien we de bui (letterlijk) al hangen..... Bovenop is het weliswaar iets lichter en regent het nauwelijks, maar de bewolking hangt te hoog om de zon te kunnen zien. Heel jammer! De 2 jongste medereizigers (duidelijk jonger dan de vereiste 16 jaar) krijgen problemen met de hoogte en moeten extra zuurstof toegediend krijgen. Voor eentje komt dit te laat; hij moet overgeven in de bus. De gids besluit terecht om zo snel mogelijk een stuk te dalen. Daarna is het zoeken naar een mogelijkheid om sterren te zien, want we rijden weer de mist in. Als we alweer bijna terug zijn zien we wat open plekken in de bewolking en wordt de telescoop opgesteld. De gids blijkt ook ontzettend veel van de sterrenhemel af te weten en laat ons diverse sterren zien, waaronder Saturnus. Da’s best wel cool. De bewolking blijft ons echter pesten, dus we moeten opbreken en rijden terug.
Ondanks dat de gids enorm zijn best doet met allerlei verhalen, legendes en andere wetenswaardigheden overheerst toch een beetje de teleurstelling. Een tweede kans zit er ook niet in, want de gids verwacht dat de tour de komende dagen niet door kan gaan vanwege de tropische storm Guillermo. Dit soort stormen brengen altijd dikke en hoge bewolking met zich mee, dus dan gaan ze sowieso al niet.
Jammer, maar het weer heb je nou eenmaal niet in de hand.