Heenreis

Het zal niemand verbazen dat onze rondreizen beginnen met een "heenreis". Ook dit jaar is daar geen uitzondering op. Waarom die "heenreizen" nou altijd zo vroeg moeten zijn is ons niet bekend, maar feit is dat we vanochtend al om half 7 op Schiphol zijn, met dank aan goede buur ROEL (achternaam bij de Redactie bekend), die ons aanbood om ons naar het treinstation te brengen (toen waarschijnlijk nog niet wetende dat hem dat zijn halve nacht zou kosten 😁). Hulde! 👏👏 Hij mag de rest van onze vakantie de reisverslagen gratis voorlezen aan zijn kleinkinderen.

Voor de zekerheid heeft De Reisleider een timeslot van een kwartier bij de security geboekt, een nieuw fenomeen op Schiphol waarmee je de gebruikelijke wachtrijen kan vermijden. Maar je moet nog wel eerst inchecken en je koffers kwijt, dus het boeken van zo'n timeslot blijft een beetje een gok. En ook totaal overbodig in ons geval, want men heeft de rode loper voor ons uitgelegd en kunnen overal zó doorlopen. Alleen de beambte bij de security vindt het nodig de rugtas van René aan een inwendig onderzoek te onderwerpen, op zoek naar iets wat zijn dag nog een beetje leuk kan maken. 😆 Evengoed zitten we binnen een kwartier na aankomst op Schiphol al aan de koffie/thee. Tijdens het wachten op het moment dat we kunnen boarden valt ons oog op een bijzondere werknemer van Schiphol. Zie video. Wát een baan... 😅

We hebben gelukkig een rechtstreekse vlucht naar Lima, maar dat is nog altijd een vlucht van 12:30 uur, dus voldoende tijd om alle nieuw uitgebrachte films van afgelopen jaar de revue te laten passeren. De vlucht verloopt, op een paar rimpels na, rustig. Er komt voldoende eten en drinken langs. Vooral voor René, want die is nou eenmaal wat minder kieskeurig dan Astrid... 😋

De douaneformaliteiten bij aankomst kosten ons een half uurtje, maar eenmaal Peru binnengelaten kunnen we meteen onze koffers ophalen en onze chauffeur zoeken tussen de vele mensen die staan te wachten met bordjes met namen. En dan mengen we ons in het chaotische verkeer van Lima. Wat we vorige week schreven klopt, iedereen krioelt door elkaar. Dat komt ook doordat de infrastructuur (wegen, stoplichten, enz.) niet efficiënt zijn aangelegd. Of niet zijn aangelegd... Zo zien we een oudere man in dito auto van rechts uit een zijstraat komen, die een hele drukke 3-baans straat wil oversteken. Voorrangsregels gelden niet. Hij moet zich met ware doodsverachting de eerste baan op werken, die dus geblokkeerd wordt, waarna 3 banen auto's luid beginnen te toeteren. Maar hij redt het, zonder blikschade. 👌

Eind van de (lokale) middag komen we aan bij ons hotel in Miraflores, een wijk die pal aan de kust ligt, op kliffen van 50-60 meter hoog. Het is één van de mooiste, schoonste en veiligste wijken van Lima, en je vindt hier dan ook verreweg de meeste hotels, bars en restaurants. Tussen de kliffen en de zee loopt de snelweg, maar op verschillende plekken kan je met een voetpad afdalen tot zeeniveau. Langs de rand van de kliffen loopt ook een wandelpad, dat voornamelijk door een langgerekt park loopt. Om nog even de benen te kunnen strekken maken we een rondje over de kliffen, maar het is al  schemerig en het miezert wat, terwijl het met 19 graden toch vochtig warm aanvoelt. Met een lange dag achter de rug houden we het al snel voor gezien en zoeken we onze kamer op. Helaas voor René kan hij de wedstrijd van de oranjedames niet ontvangen (die begint hier om 20 uur, en dat is toch een stuk prettiger dan die 3 uur in Nederland), dus moet hij het doen met de liveblog. Voor zover hij wakker kan blijven...