Jungle tales

We zitten in de dagbus terug naar Quito en realiseren ons dat als we de afgelopen 3-4 dagen gaan beschrijven zoals we altijd doen, jullie een dag vrij moeten nemen om het te lezen. We doen het nu dus even anders. Eerst wat algemene informatie over het gebied en ons onderkomen, dan de dagindeling, de dieren die we gezien hebben en dan nog specifieke dingen die we meemaken. 👌

We verblijven 3 nachten in Nicky Amazon Lodge (NAL) in het Cuyabeno Wildlife Reserve (CWR). Het CWR ligt helemaal in het oosten van Ecuador, tegen de grens met Brazilië aan. Het is in 1979 aangewezen als een beschermd natuurgebied van ruim 6000 km2. Het gebied is vernoemd naar de Cuyabeno rivier, een van de ruim 1100 zijrivieren van de Amazone. Deze rivier meandert door de jungle, kent vertakkingen, zijriviertjes, eilandjes en meren. Het is één grote wirwar van stroompjes, moerasachtige gebieden en puur oerwoud. Er leven meerdere verschillende "stammen" in dit gebied, die allemaal een eigen taal spreken.

Er zijn 14 lodges in dit gebied. Wij verblijven dus in NAL. NAL is ontwikkeld rond het idee van low impact eco-toerisme en wordt gerund met een minimale impact op het milieu. Elke 10 jaar wordt de NAL verplaatst naar een nieuwe plek (feitelijk wordt er dan een nieuwe lodge gebouwd; de lodge zit nu op haar derde locatie). De grond is namelijk van de inheemse bevolking (Siona stam) en zij krijgen de grond terug compleet met de volledige lodge. Een deel van de lokale gemeenschap werkt in dienst van de lodge; op die manier leren zij over de combinatie natuur en toerisme. En ze leren Engels. Na 10 jaar hebben de inheemse medewerkers van de lodge voldoende ervaring om de lodge zelfstandig te runnen, zij het onder een andere naam. Er wordt dus goed voor de inheemse bewoners gezorgd. NAL heeft geen internet, en stroom is er alleen gedurende een paar uur per dag. Onze lodge bevat meerdere "woonhuizen" met in totaal ongeveer 32 bedden en een gemeenschappelijke ruimte waar o.a. wordt gegeten. Ons woonhuis is verdeeld in 3 vertrekken voor 2 personen met elk een eigen badkamer met WC. Eten en koffie, thee en water zijn inbegrepen.

Onze groep van 18 man wordt verdeeld in een groep van 7 Spaanstaligen en 11 anderstaligen. Wij zijn met een Duits gezin van 4, een Engels stel, 2 oudere Amerikaanse broers en een solo reizende Zwitser. Samen met gids Pedro, die geboren is in dit gebied (Siona).

Om vanuit Quito bij NAL te komen moet je eerst 9 uur met de nachtbus naar El Puente Cuyabeno, een verzamelpunt waar meerdere bussen komen en waar de toeristen gekoppeld worden aan de juiste lodge en gids. Koffers blijven achter in het hotel in Quito, we komen daar terug. We hebben dus alleen ieder een grote rugzak (en beperkt kleding, en dat wordt nog een dingetje…). 😑

Mocht De Klant denken dat De Reisleider er een strak schema op nahoudt, dan is ze nog niet bij NAL geweest. Activiteiten starten stipt op het aangegeven tijdstip. Ben je niet op tijd, dan gaat de gids ervan uit dat je deze activiteit overslaat, want niets is verplicht.
Dagindeling maandag:
09:30: aankomst in El Puente Cuyabeno, ontbijt, kennismaken met gids en uitleg over de flora en fauna van dit gebied.
12:00: vervoer naar NAL per gemotoriseerde kano. Die tocht duurt 3 uur en is tevens de eerste excursie (wildlife spotten).
15:00: (late) lunch.
16:30: per gemotoriseerde kano gaan we naar het grote meer om wildlife te spotten en om eventueel te zwemmen. Het water is behoorlijk warm.
20:00: diner.
Dagindeling dinsdag:
06:00: met de kano (ditmaal moeten we zelf peddelen) wildlife spotten.
07:30: ontbijt.
10:00: wandeling van 2:30 uur door de jungle om meer te leren over de flora en de kleinere dieren.
13:30: lunch.
16:30: varen met de gemotoriseerde kano naar het meer om wildlife te spotten en voor de zonsondergang.
19:00: avondwandeling rondom NAL om insecten te spotten.
20:00: diner
Dagindeling woensdag:
06:30: kanotochtje over de rivier om wild te spotten.
08:00: ontbijt.
09:30: bezoek aan een nabijgelegen Sionadorp inclusief lunch.
14:00: vrij om bv. te zwemmen in de rivier.
16:30: kanotocht om wildlife te spotten.
19:00: avondwandeling rondom NAL.
20:00: diner.
Dagindeling donderdag:
06:00: kanotocht om wildlife te spotten.
07:30: ontbijt.
08:00: vertrek per kano naar El Puente Cuyabeno.
10:00: aankomst El Puente Cuyabeno.
11:30: vertrek dagbus.
21:15: aankomst Quito

Gedurende deze dagen zien we heel veel wildlife. Wat je te zien krijgt is o.a. afhankelijk van het weer en het tijdstip van de dag. Tijdens de kanotochten zien we tientallen apen (3-4 verschillende soorten), 3x een luiaard, 2 anaconda's (de grootste naar schatting 5-6 meter), Amazone boa, dolfijnen, heel veel vogelsoorten (o.a. toekans, ijsvogels, hoatzins, gieren, papegaaien, en nog veel meer exotische soorten), vleermuizen, possum en otters. Pedro ziet nog een hert en een kaaiman, maar die zijn alweer weg voor we ze gezien hebben. Tijdens de wandelingen ligt de nadruk op insecten en dergelijke, zoals diverse soorten krekels (hele grote), verschillende soorten mieren, een slang, (boom)kikkers, duizendpoten, veel spinnen (waaronder een tarantula), wandelende takken e.d.

Eigen ervaringen:
Het is al snel duidelijk dat Pedro en de andere gidsen/personeel van NAL heel veel weten over het CWR, en ook goed getrainde ogen en oren hebben. Zodoende krijgen we wildlife te zien die de groep zelf nooit ontdekt zou hebben. Goede foto's maken blijkt echter heel lastig door de wiebelende boot, door de afstand tussen mens en dier (ver inzoomen maakt een foto niet scherper), en doordat dieren verscholen zitten tussen takken en bladeren, wat scherpstellen lastig maakt. René gaat alle foto's van de groep verzamelen (vooral de Zwitser heeft een beest van een camera). De mooiste foto's kunnen we dan allemaal downloaden voor eigen gebruik. Dat wordt echter pas na de vakantie, dus voor nu moeten jullie het even met de probeersels van De Reisleider doen. 😎

We zijn natuurlijk in een REGENwoud, maar Jut en Jul vergeten maandagmiddag de REGENjassen mee te nemen in de kano. Dat wordt keihard afgestraft, want na een half uurtje varen begint het te regen, en niet zo'n beetje ook. Een uur lang. Lang verhaal kort: we zijn volledig doorweekt. 🤦‍♂️ Zie dat maar weer droog te krijgen hier met die hoge luchtvochtigheid. We hebben allebei een reserveset kleding bij ons en die hebben we dus na een paar uur al nodig… Door het slechte weer is foto's maken helemaal onmogelijk; ook de Zwitser durft zijn apparatuur niet uit zijn tas te halen.

Dinsdagochtend. De kleding die we gisteren te drogen hebben gehangen hebben nog wel een weekje nodig zo, maar we moeten ze toch weer aantrekken, om in ieder geval 1 droge set te houden. We kopen poncho's omdat we ons realiseren dat een regenjas alleen onze broek niet droog zal houden. Pedro vertelt ons interessante weetjes over de mieren. Sommige insecten (bv. die kogelmier; hij laat er eentje zien) kunnen geïnfecteerd raken met een schimmel. Die schimmel eet zijn host van binnenuit op; het kan wel een week duren eer zo'n mier dood is. Tot hun sterven leven die insecten als een soort zombie, want ze zijn overgenomen door die schimmel. Uiteindelijk groeit er een paddenstoel uit het lichaam (uit de kop). Pedro vindt een larve dat op deze manier is overgenomen waar wel 4 paddenstoelen uit groeien (zie foto). Andere mieren moet je over je handen laten lopen. Ze laten een kleverig spul achter dat erg goed tegen muskieten werkt. De derde soort krijgen we te proeven (ja, echt, we eten levende mieren…). Ze smaken heel sterk naar citroen! En we horen natuurlijk nog veel meer.

Helaas doet het REGENwoud zijn naam weer eer aan en lopen we weer een uur in de stromende regen, en door de soms enkeldiepe modder die de vorige regen veroorzaakt heeft. Gelukkig krijgen we rubber laarzen mee, maar het kan niet voorkomen dat René vlak voor de finish zijn evenwicht verliest op de gladde stronken onder de glibberige modder: poncho gescheurd, broek besmeurd en ego gekrenkt. Gelukkig blijkt dit wel de laatste regen te zijn tijdens ons verblijf in de jungle; vanaf nu veel zon en temperaturen tot iets boven de 30. 🌞

Het bezoek aan het Sionadorp is heel bijzonder. Men leeft hier nog volgens de tradities van vroeger. De grootmoeder en tante van Pedro helpen met het bereiden van de lunch, maar we moeten ook veel zelf doen. Van de wortels van de Yucca wordt meel gemaakt en daarvan wordt een soort pannenkoekjes gebakken. Er zijn wat gerechten uit de "lokale keuken", zoals versbereide piranha met knoflook, bananenchips, gefrituurde banaan en aardappel, hete saus (bereid met yuccasap), en de zoete omhulsels van de cacaobonen. Maar de échte specialiteit is levende larven! Larven van 5-6 cm lang en anderhalve cm dik liggen te kronkelen in een bakje. Wie wil? Het merendeel van de groep deinst terug; alleen 3 mannen (waaronder René) durven het aan om zo'n ding in hun mond te stoppen. 💪 Ze zijn sappig van binnen, maar smaken eigenlijk nergens naar. De kop kraakt even bij het kauwen en het lichaam zelf is vrij taai. Zal niet op het lievelingsmenu van René komen.

Het zwemmen in de rivier na het bezoek aan het Sionadorp valt nog vies tegen. Het water is heerlijk van temperatuur, maar de stroming is vrij sterk. Als je rustig zwemt kom je niet vooruit, maar word je meegevoerd. Oppassen dus dat De Reisleider niet al een dag te vroeg het kampement noodgedwongen verlaat richting de Atlantisch Oceaan…

Als we terugkomen in de gemeenschapsruimte na een avondwandeling staat een van de gidsen te pronken met een flinke tarantula, die hij naast zijn onderkomen gevonden heeft; het beest zit (staat?) rustig op een bank en laat zich door iedereen fotograferen. Tot een man vraagt aan de gids of hij die tarantula wil verwijderen, anders durft zijn vrouw de ruimte niet te betreden en kan zij niet eten. Zij is panisch voor spinnen. Dan vragen wij ons af wat je in de jungle zoekt, waar je op elke hoek of boom een flinke joekel kan tegenkomen… 🕷

Dit is eigenlijk nog een "korte samenvatting" van onze belevenissen in de jungle, maar we laten het er maar even bij. Wel heel veel foto's van niet al te beste kwaliteit en video's gemaakt. Hopelijk kunnen we die vanavond nog plaatsen, maar misschien zijn we te laat terug. Merken jullie vanzelf. Ondanks het slechte weer in het begin is dit een onvergetelijke ervaring geweest! Bijkomend voordeel: door de hoge luchtvochtigheid is René nu eindelijk van zijn neusklachten af. 👍

NB: Sommige foto's staan 90 of 180 graden gedraaid. Ik heb nog geen tijd gehad die recht te zetten. Video's komen later.