Piilani Highway

26 juli 2015 - Kihei, Maui, Hawaii, Verenigde Staten

Zo heet de weg vanaf Hana naar het westen. Voor we op pad gaan lopen we eerst een rondje door de tuin van de Gardenroom, waar we vannacht geslapen hebben. Nou ja..... tuin..... het is maar liefst anderhalve hectare groot. Er staan allerlei tropische bomen in als rode banaan, papaya en lilikoi, een soort passievrucht. Prachtige tuin, maar we moeten verder. 
We doen eerst het State Park Wa’anapanapa aan, waar o.a. het enige echte strand met zwart zand van Maui ligt. Dat ‘echte’ betekent dat het ook echt ontstaan is doordat lava in contact kwam met de oceaan, en zo “versplinterde”. Dergelijke stranden zullen naar verloop van tijd verdwijnen, omdat de zee met zijn voortdurende aanvallen het zand beetje bij beetje mee zal nemen. Dat is anders als met gewone stranden, want die krijgen hun aanvoer juist van de zee. Best uniek dus.
Bij Hana ligt nog het Red Sand Beach, wat zijn kleur krijgt van het ijzer dat in de lava gezeten heeft. Eigenlijk is het strand aan het roesten..... We moeten er wel een pittig wandelingetje voor maken langs steile kliffen.
Na nog wat watervallen komen we bij het Nationale Park Haleakala (dat strekt zich dus uit van de zee tot bovenop de krater, ruim 3000 meter hoger). We lopen hier de ruim 6 km lange Pipiwai Trail, met een aantal mooie bezienswaardigheden: een enorme banyan boom, een groot bamboe woud en 2 watervallen, waar van er eentje “het niet doet” (en we hebben ook geen quarters meer om hem op te starten). De tweede echter, Waimoku Falls doet het prima en is maar liefst 120 meter hoog. Hoewel het verboden is om naar de “base” van de waterval te gaan, doet iedereen het. Wij dus ook. Als je dan naar boven kijkt zie je alleen maar waterval. Een prachtige plek om even wat te eten en te drinken. In hetzelfde park liggenook nog  de Seven Sacred Pools, door watervallen met elkaar verbonden. Vanaf waar wij kunnen komen kun je echter alleen de onderste 4 poeltjes zien. Er wordt druk in gezwommen! 
Daarna wordt de weg moeilijker begaanbaar. Hij wordt smaller (soms eenbaans), steiler en deels onverhard. En dan maar hopen dat je geen tegenligger krijgt. Die krijgen we wel, maar gelukkig steeds op plekken dat het nét kan..... De bezienswaardigheden drogen op, en dan begint de lange rit naar Kihei, want als wij op een gegeven moment hemelsbreed zo’n 3 mijl bij ons huisje verwijderd zijn, moeten we er nog 40 rijden om er te komen. Interessant wegennet daar op Maui..... Onderweg moesten we wel nog gauw een “turn-out” opzoeken om het dak dicht te doen, want er kwam een stevige bui over.
Morgen de laatste hele dag op Maui, en dat belooft een rustige te worden!

 

Foto’s

3 Reacties

  1. Yvonne:
    27 juli 2015
    Wederom genóóóten van de foto's en de verhalen!!! Wat een prachtige dingen zien jullie en maken jullie mee!!! Realiseerde me dat ik in mijn vorige reactie jullie niet eens even gefeliciteerd heb met jullie 27-jarig huwelijk! Bij deze dus alsnog: van harte!!!! Geen beter manier om het te vieren overigens!!! Enne....... kalm aan doen en dan alsnog om half 9 vertrekken.............. Tsja, ben benieuwd hoe laat jullie dag begint als jullie je gaan haasten!!!!!
  2. Els:
    27 juli 2015
    Die stevige buien kennen wij ook hier...elke dag
    Mooi Astrid, René, en door de manier van, hoe jullie het beschrijven, lijkt het alsof ik het ook meemaak...en ik voel ook de warmte!! Bedankt!! X
  3. Astrid Houtveen & René Meijer:
    27 juli 2015
    Dank voor de reacties!
    Tsja Yvonne, we staan meestal rond 7 uur op, want dan liggen we toch al naar het plafond te staren (we liggen er vaak al vroeg in ook), dus dan kunnen we vroeg op pad. De zon gaat hier al iets na 19 uur onder en dan valt er niet veel meer te zien.